***(śmiech się pochował po zakamarkach)

[kamyczek]

śmiech się pochował po zakamarkach
ucichły gwary spływając z prądem
gdzieś gorzka nuta wplata się czasem
zgrzytem zaznacza swoją obecność

smętną melodię na wiolonczeli
brzdęka artysta w najdalszym kącie
zmęczony barman drewnianym młotkiem
wybija korek w zmurszałej beczce

na dworze wicher hula z latarnią
żółtawy refleks topiąc w kałuży
myśli pęcznieją pękają w środku
a ja wciąż siedzę nad pustą kartką

[anastazja]

myśli pęcznieją pękają w środku
a ja wciąż siedzę nad pustą kartką

Nie jest źle kamyczku, skoro taki wiersz wpisał się w tę pustą.

Są dobre i gorsze dni, Twój śmiech wyjdzie z zakamarków, poprawi się aura i spoko.

Pozdrawiam ciepło.

[Zola111]

Już nie pustą, jak widać. Zapisana, i to wprawną ręką

Pozdrawiam, Kamysiu,

buziaki,

[Alek Osiński]

Motyw stary jak świat, nihil novi, ale wiersz sympatyczny,
klimacik knajpiano-dekadencki jest, jest też i melodia...

[kamyczek]

Anastazjo, już wyszedł dziękuję. Też ciepło.
Zola111, jeśli tak mówisz, to ja Ci wierzę, nie mam wyjścia. Buziaki odwzajemniam.
al z krainy os

Motyw stary jak świat, nihil novi, ale wiersz sympatyczny,
klimacik knajpiano-dekadencki jest, jest też i melodia...

serdeczności.