Wiktoria

[Sede Vacante]

Cóż, spróbujmy



Przybyły z gwiazd.
Miały gdzieś transparenty.
Jednego po drugim
hurtowo.

Uciekali w popłochu
oburzeni
przerażeni
i słabi

Jedna z larw przeciw swoim, by ratować niewinnych.

Wiktoria!

Po wszystkim postawili jej pomnik.
Pośmiertny.
Na wszelki wypadek.

Z piórkiem w kapeluszu, lornetką i strzelbą
siekierą
tłuczkiem
tasakiem
wierszem atomów
skalpelem w pochwie
bo można.

Czasem jeszcze spojrzą w niebo
lękliwie i dumnie.

[Gloinnen]

Czasem jeszcze spojrzą w niebo ze strachem.
I dumą.

W poprzedniej strofie masz wyliczankę opartą na identycznej konstrukcji narzędnikowej. No dobra, tutaj już ewidentnie widać, że jest ona elementem zapisu, który ma podkreślić pewną groteskowość, więc nawet się broni. Ale w związku z tym, w poincie, dla urozmaicenia, proponuję taką formę:

"Czasem jeszcze spojrzą w niebo
lękliwie i dumnie."

Jednego po drugim, hurtowo.

Ten wers - może zapisać osobno?

A tak ogólnie - to już jakby jakby to, choć jeszcze nie do końca, ale w dobrym kierunku zmierzasz. Plusem tekstu jest jego nieoczywistość. Nie ma wywalania kawy na ławę, czytelnik może już sobie postawić pytania i podumać sam nad interpretacją, zapolować na przesłanie.

Pozdrawiam,


Glo.

[Sede Vacante]

A tak ogólnie - to już jakby jakby to, choć jeszcze nie do końca, ale w dobrym kierunku zmierzasz.

Glo.

Jeśli masz jakieś wskazówki, chętnie wysłucham. Jeśli nie, postaram się jakoś wykombinować z czasem.
Dziękuję.

[Mirek]

Obecnie jestem na etapie trylogii czarnego maga i wiersz fajnie mi się komponuje w mój obecny nastrój