Przedszkolaki u władzy

[Toyer]

Maciuś premierem!
Krzysio ministrem sportu!
Marta kultury!
Czesio od wojen!
Mikuś mówi na zdrowie!
Henio sadzi buraki!
Michaś płaci za lizaki!
Gosia uczy laleczki!
Kina waży sprawy przedszkola!
Dzieciaki wygoniły Karola!
Co dobierał się do cukierkowego wora!
Jadzia na prezydenta!
Krzyczą dzieci!
Już po świętach!

Koniec zabawy…
Dorośli przejmują
Te ważne sprawy…
Wybór prosty
Tylko czemu jestem dorosły?

[anastazja]

Czy ten zabawny wiersz, nie powinieneś wkleić do rymowanych?

Pozdrawiam

[Gloinnen]

A ja się zastanawiam - czy nie przenieść tekstu do utworów dla dzieci. Wprawdzie pointa trochę może niedziecinna, ale z drugiej strony - autor zawarł tutaj rodzaj morału - że wcale nie jest łatwo, miło, lekko i przyjemnie być dorosłym. Życie tych dużych roi się od pułapek i zadań ponad siły. Wyrastamy z zabaw, i to, co kiedyś wydawało się takie fascynujące, w dorosłym życiu staje się szarą, przygnębiającą rutyną albo przykrym obowiązkiem. Patrzymy na to, jak maluchy poważnie traktują różne zadania, na to swoisty ludyczny teatr i tęsknimy za tym, próbujemy odnaleźć ten entuzjazm, ten zapał...

Pozdrawiam,


Glo.

[Sede Vacante]

Przefajny, cudowny wręcz i wcale nie tylko ze względu na to, że sympatyczny.
Świetnie ujmuje brutalność i fałsz w świecie dorosłych, jeśli sobie "polecieć w chmury" z interpretacją, to nawet można nie ograniczać tego do polityki, a wszelkich dziedzin życia.
Dzieci to dzieci, one nigdy nie kłamią. zbiją się łopatką, pokłócą o wiaderko, wygonią z kręgu przyjaciół zbyt łasego na łakocie kolegę, ale są szczere.
Ni i zawsze koniec końców się poprzepraszają, a większej krzywdy nikomu nie zrobią.
Ech, co tu gadać, człowiek rodzi się mądry, potem to już tylko kwestia czasu, gdy się odczłowieczy.
Naprawdę, świetny wiersz.