Debeściaki

[Sede Vacante]

"Debeściaki"





ZNÓW MNIE WOŁASZ
WYSTAJĄC POD OKNEM.

Otworzyli nowy salon gier! Choć, pobawimy się w Bogów!
W domu się tylko umiera.

Opowiedz jeszcze, jak to kiedyś miałeś wszystko.
Lubię słuchać takich historii.
Pokaż mi swoje najlepsze ubranie,
a powiem ci, czy jeszcze cię chcę.

Kiedy jesteś cool, wszystko staje się proste.
Jakby co, znamy się od dziecka, ok?
Dajesz mi tyle siły, wiary. Lubię z tobą chodzić po dyskotekach.

CIERPIĘ.

Już nie chcesz być debeściakiem?
Wiesz, mam kilka spraw do załatwienia na mieście.
Nie idź za mną,
bo zobaczą nas razem.

[Alek Osiński]

No tak, jak cię widzą tak cię piszą, problematyka stara jak świat,
szczególnie w społeczeństwie konsumpcyjnym jakim jesteśmy i byliśmy...
nawet w peerelu

http://www.youtube.com/watch?v=BuLpB9AzkIY

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Choć,

"Chodź (...)"

Temat nienowy.
Człowiek zawsze jest wart tyle, ile ma w portfelu, Prawda znana, jak świat. Teraz w ogóle życie ludzkie jest obiektem rynkowej wyceny i traktowane w sposób utylitarny. A dokładniej - jaki zysk może przynieść ewentualnemu pracodawcy, który zechce tyle a tyle ZAPŁACIĆ ZA TO, KIM JESTEŚ.

W Twoim wierszu, tak jak w życiu, ten model relacji między ludźmi przeniósł się także do sfery uczuć, emocji. Przygnębiające...

Pozdrawiam,


Glo.

[Sede Vacante]

Właściwie to wiersz jest troszeczkę o czymś innym.
Istnieją ludzie, którzy uchodzą za bardzo przebojowych. Imponują wyglądem, odwagą w dobieraniu strojów, ekscentryzmem, wiecznym imprezowaniem, są dla innych takim autorytetem bycia "cool". Maja tatuaże, mnóstwo kolczyków, noszą wyzywające ciuchy, żyją dniem dzisiejszym, chwilą, są tacy "hardkorowi". I otoczenie często (koledzy, koleżanki) ich lubi. Lubi ich silę, bezkompromisowość, wolność. Dlatego chce się z takimi bawić, przebywać, chwalić się, że "się ich zna".
Tych kolegów nie interesuje nic innego poza siłą autorytetu, jego przebojowością. Nie chcą zaglądnąć głębiej, odkrywając tajemnicę, jaką kryją w sobie "debeściaki". Bo to tak często jest, że pod płaszczykiem tych strojów, tatuaży, kolczyków, wyszukanych fryzur, zabawy w klubach do rana, wszelakich używek, głośniej muzyki, koncertów itp.it. kryje się ból. Traumatyczne przeżycia, samotność, wspomnienia, z którymi nie można sie uporać etc.
I taka osoba chce zwrócić uwagę na siebie, krzyczy swoim zachowaniem, wyglądem, szuka tak naprawdę pomocy, a nie zabawy, choć zachowuje się, jakby było na odwrót.
Jednak jeśli się odkryje, poprosi o pomoc, opowie, że wcale nie jest takim nieustraszonym bohaterem, hardkorem, skałą, często koledzy się odwracają.
Bo sami są słabi i nie chcą widzieć słabości swoich "bohaterów". Interesuje ich tylko siła, nic więcej.

O tym jest ten wiersz.


Ale każda interpretacja jest dobra, więc dziękuję;)

[anastazja]

Sede dziękuję, za kompletne tłumaczenie, czytając wiersz nie zgłębiłam tych tajników, teraz wiem.

Podoba mi się i treść i zapis.

Pozdrawiam