Cmentarz w W***

[tea]

Podobnie blisko
budowali domy

Dziś leżą obok siebie
pod wronim zamętem
płyty upstrzone
białymi plamami
pokazują gniazda

Drzewa korzeniami
wrastają w łuki żeber
a pracowite mrówki
czyszczą kule czaszek
z resztek pamięci

Pomiędzy zębami
chrzęści piasek
jak skórka domowego chleba
A tak mocno wierzyli
że pójdą do nieba
- bo przecież właśnie po to
się umiera

Wśród plastikowych kwiatów
straszą fotografie
bardziej martwe
niż oni
tu i teraz

[Sede Vacante]

Jak zwykle niezwykły klimat. Łączenie obrazów natury i śmierci w jej dosłownym (czaszki) obliczu, czy chleba (wiadomo, podświadomie nawet, to po prostu symbol dla Polaków) z chrzęszczącym piaskiem napawającym odruchem zatykania uszu....Generalnie taka "zabawa" kontrastowymi w wywoływaniu emocji określeniami, takie "ciepło-zimno", czy może "żyje-zdycha", to bardzo mi się podoba, powoduje taki nastrój, jakby sie oglądało horror i siedziało w krześle jak "na szpilkach", bo nie wiadomo co zdarzy się za sekundę.
Och, Tea, poetko, ech...

[iTuiTam]

...
Dziś leżą obok siebie
pod wronim zamętem
...

Dlatego lepsza jest kremacja. Oszczędność miejsca, łatwiej pamiętać. Piaskiem my sami.
serdecznie
iTuiTam

[Gloinnen]

Drzewa korzeniami
wrastają w łuki żeber
a pracowite mrówki
czyszczą kule czaszek
z resztek pamięci

Pomiędzy zębami
chrzęści piasek
jak skórka domowego chleba
A tak mocno wierzyli
że pójdą do nieba
- bo przecież właśnie po to
się umiera

Wśród plastikowych kwiatów
straszą fotografie
bardziej martwe
niż oni
tu i teraz

Mocne, niezwykle celne obrazy, trafiające w samo sedno. Dla mnie w zasadzie ten obraz niewiele ma wspólnego z horrorem, ponieważ ja raczej w nim widzę po prostu zapis nieuchronności, spokój, połączenie się z naturą. Życie i śmierć pokazane są jako nierozerwalnie ze sobą złączone i to nie tylko w sensie "filozoficznym", czy też "metafizycznym", ale właśnie tak namacalnie. Ten utwór w zasadzie zaprzecza wszelkim koncepcjom opartym na transcendencji. Tutaj czytelnik jest skonfrontowany z czysto materialnymi aspektami śmierci, które jednak otwierają okna na wiele tajemnic.

Świetny wiersz.

Pozdrawiam,


Glo.

[skaranie boskie]

Bardzo dobry wiersz.
W ogóle muszę przyznać, że po długiej nieobecności, zaskoczyłaś udanym come backiem.
Jestem mile zaskoczony Twoim pisaniem.