do niego

[Jarek B]

jakiej potrzeba woli
by przejść poprzez ludzi

z wściekłych twarzy zaczerpnąć siły
ramieniem uczucia objąć każdego kto płacze
samemu będąc na skraju rozpaczy

ile jeszcze potrzeba kroków wsród razów
aby wspiąć się z ciężarem ponad głowy
wybaczyć wszystkim w ostatnim oddechu

z ciemności powrócić
by nie czuli się samotni
w drodze

[Alek Osiński]

Zaiste, wielkiej woli potrzeba...wiersz z mesjanistycznym, zdawałoby się przesłaniem,
aczkolwiek podoba mi się pewna uniwersalna prawda, w nim zawarta...

Pozdrawiam

[czochrata]

taki inny Jarek B.

[Marcin Sztelak]

Mnie niestety zbyt mocno pachnie to moralizatorstwem...
Tym razem we mnie nie trafia.
Pozdrawiam.

[Sede Vacante]

Moralizatorstwo - ale dla mnie potrzebne, a przynajmniej przydatne dzisiaj.
Zresztą, naprawdę dobrze postawione, trudne pytanie.
Bo jeśli ktoś się nad nim zastanowi ( co już będzie nie lada wyczynem) to tak naprawdę, ilu z nas potrafi? A jeśli potrafią - ile siły trzeba mieć i woli właśnie na to - to chyba tylko oni sami, nieliczni wiedzą.Dobra lekcja pokory dla chętnych.

[Stepanian]

Jarku B, wybaczysz jeśli napiszę, że nie podoba mi się Twój wiersz? Nie podoba mi się ponieważ

:

jakiej potrzeba woli
by przejść poprzez ludzi

- jak to jest chodzić poprzez ludzi?. Może "między ludźmi"?

z wściekłych twarzy zaczerpnąć siły

- fuj, a po co ta inwersja?

ramieniem uczucia objąć każdego kto płacze
samemu będąc na skraju rozpaczy

- ramię uczucia, to niezbyt zgrabna metafora dopełniaczowa (kolejne fuj), i ta rozpacz, płacz itd. Zupełnie jak w piosenkach Kasi Kowalskiej (też fuj).

Dalej nie czytałem...