Zasłuchany w cisze

[Toyer]

Zasłuchany w cisze
spadającą z dłoni
wiersz o niej pisze
w duchu coś boli
spowiadam się jej
z każdej słabości
wiele mnie nauczyła

milczenie strumieniem
płynie bezlitośnie
nie dojrzały owoc
mojego myślenia
wypływa w morze
nieistnienia

wykrzyczałem wszystko
co leżało we mnie zagubionym
ona się nie obraziła
mój stan wymyślony
strachem zasztyletowany
nie przeraził jej stoickiej postawy

bez uszów a słyszy
słucham więc ciszy
ona zawsze mnie rozumie

[Sede Vacante]

Dobry moim zdaniem, ale zrezygnowałbym całkiem z rymów, zwłaszcza, że jest kilka, ale wyrywkowo, bez konsekwencji.
Poza tym kila razy "e", zamiast "ę", do poprawki.
Ciekawy, moim osobistym zdaniem, styl tylko do dopracowania (te rymy niepotrzebne)

[Bonifacio Sieczepia]

Hmmm.
Robi wrażenie rymowanego i ma zadatki na rytmiczny, zwłaszcza na starcie.
Niestety panuje tu straszny bałagan, rytm wali się w gruzy, a rymy, choć całkiem zgrabne, rozmieszczone są przypadkowo. Nie sądzę żeby to było zamierzone. Szkoda.
Toyer, tekst do poprawki, zdecyduj czy w stronę rymowanki, czy przeciwnie.
Pomysł ciekawy, choć nie odkrywczy, ale poezja w nim jest!
Szkoda go takim zostawić.