wilczyca

[triste]

na pustyni zapada w ciszę
Kronos posila się nienarodzonymi

co niedostrzegalne w ciągu dnia
widzi w ciemności
to żaden wstyd umierać we dwoje

Indianie odchodzą w pustkę
ja by urodzić kobietę

[Hosanna]

czuję ze mogłoby mi się podobać ale brakuje mi jeszcze trochę podpowiedzi

np dlaczego Indianie w pustkę oni chyba w pustkę nie wierzą ??

[Marcin Sztelak]

Zgadzam się z przedmówczynią, nie rozumiem tej pustki w kontekście Indian...

Pozdrawiam.

[triste]

Hosanno, Indianin skojarzył mi się ze śmiercią, kiedy przychodzi pora umierania, odchodzi do samotni, pustki, pustyni. Pozdrawiam.

Marcinie, dzięks. Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Nieco hermetyczny tekst, jak dla mnie
Zainteresowała mnie natomiast wizja
ponownych narodzin, już jakby
we właściwej formie - wilczycy - kobiety
uruchomienie dodatkowego zmysłu,
czyżby skutek Pinkola-Estes?

Pozdrawiam:)

[Hosanna]

mnie się to też kojarzy z Biegnącą
ale potem myślę że może matka w ciąży chce popełnić samobójstwo (umrzeć we dwoje)
a potem myślę że nie - bo ona chce urodzić więc znów Biegnąca z wilkami wraca

[triste]

Hosanna, rozumiemy się bez słów.

Al, nie Pinokla, ale dzięki. Pozdrawiam serdecznie.

[czochrata]

nieżle!

[Gloinnen]

Bardzo dobrze ujęty temat. Podoba mi się zwłaszcza nawiązanie mityczne do Kronosa - niezwykle trafne i sugestywne.
Kobieta jest zawsze głównym ogniwem nigdy nie kończącego się cyklu od narodzin po śmierć, od śmierci po odrodzenie się na nowo. W wierszu peelka, jak mi się wydaje, próbuje zatrzymać ten cykl, albo wyrwać się z niego, nawet ponosząc ofiarę. Czy to jednak naprawdę możliwe?

Pozdrawiam,


Glo.

[triste]

Czochrato, dzięki.

Glo, peelka chce się wyrwać, nawet ponosząc ofiarę, wyrwać się i ponownie narodzić, jak wilczyca. Dziękuję za odwiedziny