Opowieść z domyślną puentą na pograniczu prozy

[Marcin Sztelak]

Chłopak z hiszpańską gitarą kradł.
Nie był wybitnym złodziejem,
o takich kręcą filmy, jemu nikt
nie poświęcił nawet krótkiej wzmianki
w bulwarówce.

Gdy wszyscy wyjechali za chlebem
kobiety brały go z litości.
Filigranowa budowa ciała
i oczy,
które w sprzyjających okolicznościach
mogłyby być oczyma mordercy.

Kiedyś próbowali go rozłożyć
na czynniki pierwsze. W ramach referatu
na cztery z plusem.
Uśmiałby się słuchając wniosków końcowych,
niestety zbyt zajęty kłódkami w piwnicach
nie zdążył na wykład.

Na pocieszenie był kompot, ziemniaki
jak znalazł na zimę.

Dziś w pozycji kucznej unika wspomnień.
Mógłby o sobie powiedzieć:
raczej bywam niż jestem,
skończyła się młodość jak półlitrówka.

Zamiast tego:
masz pan złotówkę? zbieram na struny.

[Hosanna]

musiał być choć trochę wybitny skoro piszą o nim wiersze ?

poeci miewają wizje bywa prorocze ( z tym mordercą ... w sprzyjających okolicznościach)

my (niby nie mordercy) dopiero w bardzo bardzo sprzyjających (badania Zimbardo)

[Alek Osiński]

masz pan złotówkę? zbieram na struny.

No i to się nazywa pozytywne podejście.
Fajny wiersz. Pozdrawiam.

[czochrata]

pospolity desperado ...czy aż wiersza wart?podoba mi się forma tego tekstu...

[Gloinnen]

Kiedyś próbowali go rozłożyć
na czynniki pierwsze. W ramach referatu
na cztery z plusem.
Uśmiałby się słuchając wniosków końcowych,
niestety zbyt zajęty kłódkami w piwnicach
nie zdążył na wykład.

Na pocieszenie był kompot, ziemniaki
jak znalazł na zimę.

Gdybyś mógł pokombinować - 5 "na" w tym fragmencie to zdecydowanie za dużo.

A warto, bo tekst jest naprawdę bardzo dobry, obrazowy, daje do myślenia. Bardzo lubię Ciebie w takiej poetyce i w tych klimatach. Tekst swojski, do bólu realny, ale otwarty na "coś więcej"...
Przy okazji nasuwa mi się taka oto refleksja - każda biografia, każde życie mają swój niepowtarzalny koloryt, swój ciężar gatunkowy; są wyjątkowe, zasługują na pochylenie się poety...

Pozdrawiam,


Glo.

[Sede Vacante]

Piękna historia.
Wydawałoby się, że smutna, taka pewnie powinna być.
Ale czuje w niej jakąś wolność, taką bezwarunkową.
Outsider, kradnący, fakt, niby żenada.
Ale jednak miał wszystko w dupie, a na końcu nadal potrafił kochać muzykę.
Wiersz o wolności, dla mnie zdecydowanie.
I pięknie napisany przez pryzmat stylu, z polotem

[Marcin Sztelak]

Masz rację Glo z tym na, na - muszę pomyśleć...