list do Gaii

[Napoleon North]

Ave

żegnaj świecie zakręcony
smutek we mnie roztańczony
na harmonii gra
gnaj wietrzyku nie pokorny
ponad pola , lasy domy
nieś wiadomość ,że tu chłopiec
młode dziecię chce do gwiazd przytulić się
prostym słowem , łzą głęboką
woła kochaj moja Gajo
ale Gaja śpi ...

[Alek Osiński]

niepokorny - razem, w tytule też wdarło się dodatkowe "i", chyba że to jakiś celowy zabieg...

Dziecinny ten wierszyk, ale w pewien sposób sympatyczny.

[Gloinnen]

To prawda, że dziecinny; po przeróbkach nadawałby się na kołysankę.

Przydałyby się przede wszystkim poprawki, jeśli chodzi o interpunkcję.
Powiem szczerze, według mnie można z niej zrezygnować i wykorzystać w naturalny sposób przerzutnie.

"chłopiec-młode dziecię" - podwójna tautologia. Skoro chłopiec, wiadomo, że nie stary, podobnie - dziecię też nie może być stare. Ponieważ utwór stylizowany na lekką staroświecczyznę, zostawiłabym samo "dziecię".

młode dziecię chce do gwiazd przytulić się

"przytulić się" przeniosłabym do następnego wersu, żeby wyeksponować rym "gra/gwiazd"

woła kochaj moja Gajo

"woła moja Gajo kochaj" - zamiana szyku wyrazów pozwoli stworzyć delikatny asonans z "głęboką" - w ten sposób wiersz zachowa do końca swoją melodyjność.
Końcówkę poprawiłabym tak, aby stworzyła rym z "przytulić się". I wywaliła ten pretensjonalny wielokropek.

Reasumując całość widzę (po mojemu) tak:

żegnaj świecie zakręcony
smutek we mnie roztańczony
na harmonii gra
gnaj wietrzyku niepokorny
ponad pola lasy domy
nieś wiadomość że tu dziecię
chce do gwiazd
przytulić się
prostym słowem łzą głęboką
woła moja Gajo kochaj
lecz Gaja we śnie

Może coś Ci się z moich propozycji spodoba.

Pozdrawiam,


Glo.