nachuj

[Gloinnen]

Wiersz jest pełen rezygnacji. Peelka, zraniona, próbuje odebrać minionemu już związkowi jego wartość, sprowadzić go do banału, formy pospolitej, miałkiej. Przeszłość wydaje się jałowa, stracona. Zdrada - też jest postrzegana jako najbardziej prymitywna - za dwa piwa...
A jednak - podobnie jak przedmówcy - nie do końca zgodzę się z tym, że "nachuj"... Mnie się wydaje, że wszystkie doświadczenia życiowe bardzo się przydają i wszystko to, co nam los podsuwa, powinniśmy przeżyć dogłębnie, ocenić jak najcelniej, przyjąć, smakować i zrozumieć rzeczy, zdarzenia w ich prawdziwości i bez przekłamywania, odbierania znaczenia i wagi.
To nie jest łatwa droga, ale moim zdaniem inaczej życie nie miałoby większego sensu.

Pozdrawiam,


Glo.

[Bonifacio Sieczepia]

Hmmm...
Po.li. rozpacza bez łez, gdyż drugi podmiot odebrał sens jej miłości i jej poczynaniom. Związek trwa, choć jest jednostronny, a miłość nie umarła, też jednostronnie. Po.li. podsumowuje, że ktoś bardzo dla niej ważny, zaprzepaścił wszystko, co ich łączyło i doprowadził do tragedii. Nie widzę tu zdrady, ani kłamstwa, tylko zmianę hierarchii wartości - za dwa piwa. Ten stan trwa, nie minął, bohaterkę pozostawiając bezradną. Po.li. nie ma czego smakować, poza dojmującą goryczą. Takie doświadczenia do niczego nie są przydatne, dlatego bolą dogłębnie, a rozumienie sytuacji w niczym nie pomaga. Wszystko nachuj.