nigdy się nie domyślisz

[Gloinnen]

wśród enterów

wspomnienie głosu pomieszkuje
kątem

zwykły przypadek
dwoje ludzi nie w temacie
a posteriori

wszystkie barwy kurczą się
do bieli

wszystkie słowa kurczą się
do ciszy



____________________
Glo.

[Arti]

nie domyśliłem się

[Gloinnen]

Może to i dobrze?

[Sede Vacante]

A ja myślę, że to opis ludzi, którzy kiedyś potrafili i chcieli poznawać się, zakochiwać w magiczny sposób, prawdziwie i bez tych wszystkich mailów, faceBogów i tego typu ułatwiaczy kontaktu.
Kiedyś przecież trzeba było powiedzieć: Kocham Cię, a dziś wystarczy cztery emotiki, kilka nawiasów i
Bóg jeszcze wie jakie kody i "wszystko jasne".


Biel, jako nieistniejące otoczenie dla zakochanych, zupełnie obojętne im i niezauważane, a cisza, bo nie trzeba już słów, gdy patrzą na siebie, całują się, czują swoją bliskość.
Wspomnienie - bo teraz ci sami siedzą przed monitorem, wciągnięci w system, ale brakuje im tamtych czasów.
To moja interpretacja;)

Ciekawe, bo zmusza do wysiłku, do myślenia. Może nie wielkiego jakiegoś, bo dla mnie dość oczywiste (w mojej wersji - ale mogę się mylić) ale jednak. a przy okazji zaduma nad tematem, który jest dla mnie ważny, bardzo ważny, czyli paradosk postępu - cofamy się.

[Gloinnen]

Miłość w wirtualnej rzeczywistości jest czymś niezwykle trudnym.

[Sede Vacante]

Ale możliwym - jeśli potem zrobimy drugi krok.
Znam takie osoby, które kochają się, a zaczęło się od internetu.
Mama mojej pierwszej córki ( z pierwszego związku) poznała mnie na internecie, na jednym z kont typu "Szukam miłości".
Tak, jest trudna, bardzo. Ale w pewnym sensie, umożliwia nam poszukiwania swojej drugiej polówki na "szerszą skalę", bo kto wie? Może ta nasza mieszka w Chinach?
Ale sprawa komplikuje się, jeśli żyjemy tylko internetową miłością.
I tak mi się wydawało. Że to wiersz o ludziach, którzy już inaczej nie potrafią, choć kiedyś potrafili.

[atoja]

samotność w sieci
gdy pozostaje tylko enter
a tak chciałoby się touch...

[em_]

Bardzo udane; mam tylko małe wątpliwości co do kurczenia się- mnie biel i cisza kojarzą się raczej z wielką przestrzenią, czymś, co nie ma końca, a i jeszcze coś - pomieszkuje kątem - czy to kątem na pewno musi być? Samo pomieszkuje jest wystarczające . Jak już powiedziałam na początku mimo wszystko wiersz jest dobry. Pozdrawiam