Ballada o niesystemie

[Sede Vacante]

…samotności…

odrobinę łąki,
łyk wiatru włóczykija, który był już wszędzie,
szczyptę czystego powietrza,
kromkę słońca z zimnym liściem,
trochę mleczy na wianek,
konika polnego kołysankę
za uchem,

prześcieradła z
gniecionej trawy,
patyków,
wiecznie pokornej ziemi

i kołdry z motyli

białych okrętów nad głową
na niebieskim morzu
niespiesznie skradających zachwyt
z dziecięcych, szeroko otwartych oczu

ciszy nasączonej miłością
kipiącej, krzyczącej
śpiewającej na medal
najczystszą poezją

…niesystemu…

[em_]

- z dziecięcych, szeroko otwartych oczy - tu dla mnie kończy się ten wiersz, bo to, co później naprawdę nic dobrego nie wnosi, a bez tego jest ciekawa, pomysłowa poezja.

[Sede Vacante]

Ok, dzięki za opinię. Pozostawię, ale naprawdę fajnie, że ktoś zagląda i pisze co myśli bez przymilania się typu "Sweet. Zajrzyj do mnie" .
Pozdrawiam.

[anastazja]

Racja po stronie em_ spójrz Sede, to co w innym komentowałam;

ciszy nasączonej miłością
kipiącej, krzyczącej
śpiewającej na medal
najczystszą poezją

a wiersz dobry, ruch należy do Ciebie.

Pozdrówka

[Marcin Sztelak]

I ja powiem, że ostatnia zwrotka zdecydowanie gorsza i mocno odstaje od reszty, bardzo dobrej reszty.

Pozdrawiam.

[Sede Vacante]

Dziękuję za opinie. Czytam, czytam, ale czuję, że ta ostatnia tez mi osobiście się podoba. W niej tez zostawiam trochę siebie.
Wybaczcie więc, że kolejny raz nie zastosuję się do rad, ale jednak, niech pozostanie.
Dziękuję za poświęcony czas.

[Sokratex]

Bardzo ładnie, podoba mi się zwłaszcza ten klimat ciszy.
Ciszy ciszy ciszy - nakrzycz się mną
do upadłego

Pozdrawiam.