Sól i pieprz

[Sede Vacante]

Po poprawce:

mąka
rozsypała się w śnieżną zamieć
atakując podłogę w kuchni

gorąca herbata
na białym obrusie
tańczy wojennego walca

dzban w niebieskie kwiaty
rozbił się
wrzeszcząc ze strachu

sól z pieprzem zaglądają przez okna

uszczelki kranu wydziedziczone
i woda drażni

kap-kap


lat nie ubywa jak czasu
spokój umyka przed zgiełkiem
nadchodzącym od miasta

co druga godzina skacze natrętnie po karku
a siwy włos upija się
z pomarszczonym sercem

lecz póki otwarty śpiewnik
a sąsiad nie spalił gitary
nie bierzmy życia na serio

podobnie ono
nie bierze nas

zagrajmy podobni bezdomnym
jakby nikt na nas nie czekał


słodkie wino
spod stołu
znowu smakuje lepiej

niezapisane nuty
oddają nam prawo do życia





mąka
rozsypała się w śnieżną zamieć
atakując kuchenną podłogę
gorąca herbata
na białym obrusie
zatańczyła wojennego walca
dzban malowany w niebieskie kwiaty
rozbił się wrzeszcząc ze strachu
sól z pieprzem zagląda przez okna
kran wydziedziczył uszczelki
i woda drażni kap-kapem

lat nie ubywa jak czasu
spokój umyka przed zgiełkiem nadchodzącym od miasta
co druga godzina skacze natrętnie po karku
a siwy włos upija się
z pomarszczonym sercem

lecz póki otwarty śpiewnik
a sąsiad nie spalił gitary
nie bierzmy życia na serio
jak ono nie bierze nas
zagrajmy jakbyśmy byli bezdomni
i nikt by na nas nie czekał

słodkie wino spod stołu
znowu smakuje lepiej
niezapisane nuty
oddają nam prawo do życia

[Abi]

dużo dodatków,
ale są tacy co tak lubią

rozumiem...

A.

[Gloinnen]

Dobry wiersz. Z tymi dodatkami - rzeczywiście, sporo ich, ja zastanawiam się nad tym, jak ten wiersz uczynić bardziej "ostrym" i doszłam do wniosku, że pomóc mu mogą drobne poprawki i - przede wszystkim - inny zapis.
Wersyfikacja to najczęściej lekceważony środek poetyckiego wyrazu, a on potrafi zdziałać wiele.


I.

mąka
rozsypała się w śnieżną zamieć
atakując podłogę

w kuchni

gorąca herbata
na białym obrusie
tańczy wojennego walca

dzban w niebieskie kwiaty
rozbił się
wrzeszcząc ze strachu

sól z pieprzem zaglądają przez okna

uszczelki wydziedziczone
i woda drażni
kap-kap


II.

lat nie ubywa jak czasu
spokój umyka przed zgiełkiem
nadchodzącym od miasta

co druga godzina skacze natrętnie po karku
a siwy włos upija się
z pomarszczonym sercem

lecz póki otwarty śpiewnik
a sąsiad nie spalił gitary
nie bierzmy życia na serio
podobnie ono
nie bierze nas

zagrajmy podobni bezdomnym
jakby nikt nie czekał

III.
słodkie wino
spod stołu
znowu smakuje lepiej

niezapisane nuty
oddają nam prawo do życia


Głównie pobawiłam się układem strof i enterami. Trójdzielna kompozycja tekstu jest moim zdaniem wyraźna - ale może przemawia przeze mnie moje upodobanie do tryptyków?
W pierwszej (według mojego podziału) części wprowadziłam zróżnicowanie czasowe, żeby trochę przełamać wyliczankowość tekstu. Zredukowałam też nadmiar przymiotników.

W drugiej zmieniłam nieco konstrukcję zakończenia, ale chyba nie odbiegłam za daleko od Twojej wizji.

Trzecia w zasadzie tylko inaczej zapisana.

Aha, niezależnie od tego, czy zechcesz cokolwiek zmieniać, czy nie, "słodkie" powinno być napisane z małej litery, skoro cały utwór jest bez dużych i interpunkcji...

Pozdrawiam,


Glo.

[Sede Vacante]

Pozmieniałem, delikatnie wprowadzając swoje zmiany na twoich zmianach.
Bardzo dobrze mi to "naprawiłaś" Glo.
Teraz rzeczywiście ma jakiś bardziej niepokojący wydźwięk.
Poprawki moje, naniesione na twoje, to te, które już naprawdę chciałem zostawić.
Wielkie dzięki