dasein

[triste]

portelom nie wolno zabijać
dla przyjemności
a ja bez trudu dostawiam glocka
do łba
przecież pusty nie rozbryźnie
najwyżej zwymiotowane życie
udoskonalona wersja dla bezdomnych
trafiony zatopiony

ensina-me a morrer
wiązana na dwa druty
kolczasty kicz

zachód sznuruję zębami
i nie widzę śmierci
na różowo
co nie oznacza że jestem
daltonistką

[Gloinnen]

Mroczny tekst. Peelka chce wyrzucić z siebie bardzo złe, negatywne emocje, które ją przepełniają. Dla mnie kluczem do wiersza jest "zwymiotowane życie". Ta turpistyczna metafora streszcza właściwie całość (oczywiście w dużym skrócie).
Po pierwsze - życie jako coś toksycznego, szkodliwego - czego najlepiej jest się pozbyć.
Po drugie - życie jako stan chorobowy, patologiczny - tutaj mówię bardziej o przymusie życia, skoro peelka opisuje ciągoty suicydalne.
Po trzecie - wstręt, obrzydzenie - do siebie, do rzeczywistości, do życia (nomen omen) i do ludzi (być może).
Po czwarte - przewrotnie potraktowana idea katharsis - ostro, mocno.

Nie jest to tekst do podobania się. Ale wzbudza silny niepokój. Patrząc dodatkowo jeszcze na Twój awatar, zaczynam się bardzo zastanawiać nad treścią tego wiersza...


Pozdrawiam,


Glo.

[triste]

Spokojnie, Glo, spokojnie, avatar jest autentycznym obrazem, ale nie identyfikuję się z nim, a tekst, cóż, wyrzucona złośc, pięknie to ujęłaś, lepiej nie można. Dziękuję Ci za to, uwielbiam Twoje komentarze, są tak trafne i głębokie, że lepiej mi się je czyta, niż swój tekst. Choćby dlatego będę tutaj publikować. Pozdrawiam, z uznaniem

[Gloinnen]