rozszczepienie

[triste]

gładka skóra zwija się w dywany
nie wiadomo czy identyczna z naturalną
na dworze krótkometrażowy film
rozumiem do tyłu
co za ironia że potrafię mówić
o statystach i percingu w niedozwolonych miejscach

między świtem a ostatnią wieczerzą
zesztywniały pajęczyny
pod rozdartym prześcieradłem Przesłania
tasuję
i jak tu wierzyć w sprawiedliwość
kiedy na wymarciu nawet rysie

[semiramida]

Zupełnie nie rozumiem wiersza. Czy chodzi o rozczarowanie życiem? O granie różnych ról wbrew sobie samej? semi.

[triste]

Semi, bo to tekst do wyrzucenia. Napisany od ręki, jakoś nie wyszło.

[Gloinnen]

Próbowałam pójść ścieżką nakreśloną przez Semi, ale ciężko mi cokolwiek mądrego o tym wierszu napisać. Rzeczywiście, doszukiwałabym się rozczarowania, złości na świat, poczucia, że wszystko jest na nim urządzone na opak.
"sztywniejące pajęczyny" za to skojarzyły mi się z poczuciem zamknięcia. Czasami człowiek ma takie stany emocjonalne, odnosi wrażenie, że rzeczywistość go osacza, oblepia, obezwładnia, unieruchamia. Trudno wtedy działać, podejmować decyzje, nie można wyzwolić się ze swojego "tu i teraz".
"krótkometrażowy film" na dworze... Może mówisz, o jakiejś barierze między peelką a światem zewnętrznym, nieprzekraczalnej granicy? Nic nie jest autentyczne, prawdziwe, jakbyśmy żyli w dwóch różnych wymiarach. Życie wydaje się czasem takie sztuczne... a my wrzuceni do niego jakby przez pomyłkę.

Nie wiem, raczej próbuję odczytać pojedyncze obrazy z tekstu, te, które mnie w jakiś sposób zaintrygowały, ale może idę całkowicie pod prąd, w ślepy zaułek...

Pozdrawiam,


Glo.