Ulotnie

[Gabriela]

nagle otwiera usta jakby chciała gonić
zdobycz która uciekła przez zwolnione wnyki
śledzę cię jesteś jeszcze zatem jest nadzieja
obiecaj że nie znikniesz muszę przetrzeć oczy

kiedy zburzyli domy czemu padły drzewa
przestrzeń kusi otwarcie nie łapie za przegub
znów dalej mi do ciebie błagam cię zaczekaj
jeszcze będzie normalnie zachowałam wstążkę

wszystko co pragnie odejść nie doczeka zgody
spójrz jak się dzielnie wspina musi być gotowy
przecież to tylko balon czemu płaczesz dziecko

niebo ukrywa kanty gładzi nawet chmury

[Sede Vacante]

Trochę się pogubiłem w stylu. W takim, gdzie jest dużo słów, przydałyby mi się jednak znaki interpunkcyjne, lub inna wersyfikacja, bardziej podzielone zdania.
Gęsto tu, choć wiersz ma swój "potencjał".

[Gabriela]

dzięki za "potencjał" - nie spodziewałam się komentarza od Ciebie.
taki zapis był w wersji pierwotnej, więc póki co nie chcę zmieniać.
starałam się, by nie wyszedł zbyt zagmatwany.

pozdrawiam

[Sede Vacante]

Wiesz, to tylko moje odczucie, poza tym właśnie wróciłem z fabryki z drugiej zmiany
Poczekaj jeszcze na opinie innych, może się mylę. Ja właśnie odbieram to trochę, jak zagmatwanie.

[Gabriela]

to ja się może nie będę chwalić, że mam urlop?
dzięki tak czy siak.

Pozdro

[semiramida]

Trudny w odbiorze. Każde niemal słowo wymaga głębokiego wczucia się:))) znaczenia odsłaniają się bardzo powoli:))) semi.

[SamoZuo]

Wiersz - potok, trochę więcej wersów, a może interpunkcja by się przydała, bo trochę haotyczne w odbiorze.


Pozdrawiam

[Istar]

podoba się, chociaż sugeruje jakiś styl, a go nie ma, pozdrawiam

[Gabriela]

podoba się, chociaż sugeruje jakiś styl, a go nie ma, pozdrawiam

pewnie mój, który jest .

Dodano -- 20 lip 2012, 14:37 --

dzięki za przeczytanie i opinie.