Łyk drewna

[Alek Osiński]

Wytłuszczone frazy nie dają oparcia,
wzrok ześlizguje się do rowu
zostawionego na komentarze.

Nic nikomu do tego, jak się traci
skazańca, kontakt ze światem
za pomocą długiego sznura,
który ma jedynie złamać kark
bo nie umie nauczyć przywiązania,
ani precyzyjnego cięcia przez środek.

Są tylko zakończenia nerwów,
zamkniętych układów krwionośnych,
limfa, poddająca się podszeptom
księżyca.

Wypłyń na łódce z kory
w głąb własnej, nikczemnej eutanazji,
po przeszczepie,
odrzuceniu obcego kamienia;

jeśli zabrakło mi wiary w Boga
jak mogłem uwierzyć w siebie.

[Arti]

u mnie na odwrót
brak wiary w siebie przekłada się na brak wiary w Boga
w tej kolejności
niby to samo a jednak...

[witek kiejrys]

hm, zaciekawił. inspiruje do myślenia.
i nie chodzi mi o zgadzanie się bądź nie, z myślą autora
[co wcale nie jest równoznaczne z jego poglądami],
jego głośnym rozważaniem nad 'pewnym wariantem'.
jeszcze wrócę.

[Alek Osiński]

u mnie na odwrót
brak wiary w siebie przekłada się na brak wiary w Boga

Hmmm...a może to taka samonapędzająca się machina?

nie chodzi mi o zgadzanie się bądź nie, z myślą autora

No właśnie, myślę, że to drugie jest nawet bardziej twórcze...

Dzięki Wam za zajrzenie.

[Gloinnen]

Odnajduję w tym wierszu dużo własnych przemyśleń.

Nic nikomu do tego, jak się traci
skazańca,

Mogę całkowicie błądzić w interpretacji, ale tutaj się nie zgadzam. Według mnie każda świadomie wymierzona komuś śmierć (niech będzie i metaforyczna) to sprawa uniwersalna, ogólnoludzka.

Wypłyń na łódce z kory
w głąb własnej, nikczemnej eutanazji,
po przeszczepie,
odrzuceniu obcego kamienia;

Ostatnio lubię wszystko roztrząsać w kategoriach moralnych - ten wers tak więc właśnie odczytuję. Bo może chodzić o samopotępienie...

jeśli zabrakło mi wiary w Boga
jak mogłem uwierzyć w siebie.

To jest rzeczywiście prawda. Człowiek niejednokrotnie dochodzi do wniosku, że jest istotą tragikomiczną i niewiele wartą. Ludziom wierzącym idea Wyższego Dobra pomaga w tym, aby się doskonalić. Zawsze mogą przynajmniej mieć poczucie, że Bóg ich kocha, więc jednak, pomimo drzemiących w nich słabości, nie są skazani na ostateczny upadek. Ktoś, kto nie wierzy - musi gdzie indziej szukać sensu, celu, nadziei. Jednakże wszystkie stworzone przez człowieka systemy są skażone i jeśli ktoś potrafi logicznie myśleć - obali je bardzo szybko. Gdzie wtedy szukać siły? Jak zrehabilitować własne człowieczeństwo?

Pozdrawiam,


Glo.