Wiersz półkrwisty

[Marcin Sztelak]

Światło w mroku było błędne.

Nie potrzebuję pasterza na asfodelowych łąkach,
mamy odtrutkę na czarne koty.
Czysta nikotyna lub splunięcie przez lewe ramię,
patrząc od strony zachodzącego świtu.

Ten ostatni był świadkiem pierwszego Łazarza,
wskrzeszony dnia ósmego po wypędzeniu
z raju brał ślub z kobietą o obyczajach.

Zresztą faryzeusze zawsze widzą problem,
w stylu myśli głodnego o chlebie.
Niekoniecznie powszednim.

Zamiana wody w wino odbywa się po dzień
dzisiejszy. W woreczkach roznoszonych
zamiast posiłków, żyły napięte poza granice
odczuwania.

Na szczęście wszystko się kończy po pustej stronie
księżyca. Morze spokoju, błogosławieństwo
dozownika.

Odział chorych paliatywnie,
ósma rano albo dziesiąta wieczór.

[Alek Osiński]

wskrzeszony dnia ósmego po wypędzeniu
z raju brał ślub z kobietą o obyczajach.

Ta myśl wydaje mi się jednak jakaś niedokończona,

poza tym mrok nasz powszedni codziennych umieralni,
dobry wiersz

Pozdrawiam

[semiramida]

Początek trochę jakby z innej bajki. Puenta - przewyższa go o klasę:))) semi.

[Abi]

pomijając niektóre przerzutnie, tekst jest

:-) A.

[anastazja]

Na szczęście wszystko się kończy po pustej stronie
księżyca.

Chyba o to chodzi. Kręci się, czy tego chcemy, czy nie.

Dobry wiersz Marcinie