inkwizytor

[AS...]

ciżba gęstniała razem z dymem
spadało złamane powietrze

pamiętam
jak ogień ubierał stos
w płomienie
poszedłem za tobą

bolało

tylko przez chwilę
żar unicestwia czucie
pozostawiając słodki zapach
ponad tłumem

opowiemy popioły
których nie można rozdzielić

[Gloinnen]

Wstrząsający wiersz. Właściwie niewiele można napisać w komentarzu, bo wszystko zostało powiedziane. Opis żyje, sugestywnie wprowadza w nakreśloną przez Ciebie sytuację liryczną. Aż dreszcze przechodzą... Dobrze pokazujesz narastającą grozę sytuacji, delirium tłuszczy podnieconej krwawym spektaklem, oraz - powolną anihilację zmysłów w agonii.
No i piękny obraz miłości na końcu - porażający...

Jedna uwaga formalna:

pamiętam
jak ogień ubierał cię
w płomienie
poszedłem za tobą

"cię/tobą"... według mnie warto coś z tym zrobić. Dwa zaimki moim zdaniem absolutnie niepotrzebne.

"pamiętam
jak ogień ubierał ciało
w płomienie
poszedłem za tobą" ---> a gdyby tak?

Pozdrawiam,


Glo.

[Marcin Sztelak]

świetny, czuć podskórnie ten żar o którym w wierszu.

Pozdrawiam.

[Ewa Włodek]

pamiętam
jak ogień ubierał cię
w płomienie
poszedłem za tobą

ta cząstka szczególnie do mnie przemówiła. Wiersz "wywołał" u mnie skojarzenie z egzekucją Joanny d'Arc... Ale w drugiej warstwie znaczeniowej widzę osobę, nad którą tak zwane otoczenie dokonało sądu i wykonało na niej wyrok - symbolicznie, np. skazujac na ostracyzm? A jeden z uczestników procesu - jednakowoż - może po tak zwanym "niewczasie" zrozumiał swój błąd? Tak czytam . Mocny przekaz, AS-ie...

Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[AS...]

wyobraź sobie Glo
że mamy napisać dla Eskimosów wiersz o Arktyce; niby proste: teoretycznie
znamy daleką północ, więc dzielnie zabieramy się do pracy i... wtopa:
na określenie śniegu w języku Eskimosów istnieje ponad 2000 słów;
problem języka
jeszcze bardziej wyraziście pojawia się w innym przykładzie:
jak odegrać wierszem np sonatę Beethovena czy któryś z nokturnów Chopina?
czy litery mogą zastąpić klawisze?
równie trudno jest znaleźć język, którym można mówić o miłości:
i choć język ognia - co tu dużo mówić - jest wyeksploatowany do bólu,
myślę, że udało mi się opowiedzieć coś, czego nie można zapisać inaczej...
ogień jest dla tłumu barierą, poza którą zachodzą procesy prowadzące
do nieodwracalnej syntezy; miłość nie zna pojęcia śmierci
Glo
piszesz bardzo piękne komentarze

PS
Twoją uwaga techniczna jest bardzo cenna: poprawiam jednak nie na "ciało"
ale na "stos"; dzięki:)

Marcinie,
Ewuś,
miło mi, że wpadliście z wizytą
pozdrawiam:)

[Sede Vacante]

Uuu, dreszcze przeszły. Rzeczywiście bolało. Może odbieram wiersz zbyt dosłownie, ale miłość zakończona - czy może raczej kontynuowana - w płomieniach stosu fundowanego przez sprawiedliwych , strasznie dramatyczne.
Taki fenomen, że czytając czuje się niemalże żywy, namacalny ból.

[AS...]

no cóż zacny SV - "nic tak nie ożywia akcji jak nieboszczyk"
pozdrawiam:)

[Withkacy]

Świetnie.