Pustkowie po świętym

[Marta Półtorak]

Na nadbrzeżu widnokręgu zmęczone ściany
łapią oddech ostrożnie zaciągają się powiewem

Powietrze przenika pustkowie po świętym
przyjmuje światło w giętkich liniach ścian

poranek sączy pył z otwartych nacięć
rozpamiętuje wartość odwetu i wyższość
przebaczenia win

[Marcin Sztelak]

Jeśli chodzi o zdjęcie to mam wrażenie że to raczej miejsce po zdemontowanym ołtarzu.
Jeśli chodzi o wiersz to powiew i powietrze wpadają na siebie, powietrze chyba powinno być z małej bo trochę niekonsekwentnie wychodzi.
Ponadto tekst jest krótki więc powtórzenie w nim tytułu razi - przynajmniej mnie.

Pozdrawiam.

[Sede Vacante]

Bardzo ładny opis widoku na horyzoncie.

[Alek Osiński]

Udana refleksja, ładnie ujęta w słowa. Zastanawiałem się
nad nadbrzeżem widnokręgu, ale ostatecznie przemówiło do mnie.
Powtórzenie tytułu w tekście to pewien minus, może zastanowić się
nad innym tytułem?

Pozdrawiam

[pietrek]

ściany też się powtarzają - jak widać dużo uwag
ale to dlatego, że wiersz króciutki lecz interesujący, tylko wymaga
jeszcze odrobinkę "dopieszczenia"
wiec jestem pełen najlepszych przeczuć co do ostatecznego kształtu

[AS...]

Marto, ten wiersz nie udźwignie aż czterech dopełniaczówek:
nadbrzeże widnokręgu, linie ścian, wartość odwetu, wyższość przebaczenia;
"powietrze" z trzeciego wersu aż prosi się o wykreślenie,
bo z "powiewem" kończącym drugi wers, trzeci tworzy znakomitą przerzutnię;
koniecznie popracuj nad tekstem, choć nie ukrywam, że język który stworzyłaś
potrafi opowiedzieć pustkowie;
pozdrawiam:)

[Marta Półtorak]

powiew i powietrze to jednak nie to samo Zreszta slowa te wynikaja z tresci - czytac zawnia nie alowa a co do tych " waszych obsesji dopełniaczówek" to powiem tak samo - czytac ...Przxevciez nie jest to tandetna dopelniaczowka - tego mi nie wmówicie
pozdrawiam wakacyjnie M