zgrzytam

[figa]

kiedy śpisz
nudna jestem siałam mak żeby wiedzieć
kiedy mogę zebrać burzę
chochlikowy żart z brodą
w krótkich majtkach dookoła biegam
wańka-wstańka

Co nie ustoi w miejscu zbyt długo
Ona co pierwszą jest potem drugą*

na skórze odciśnięty zarys kamienia
w zagłębieniu nabrzmiewa maszkaron
z medalionem żeby pamiętać gehenna tkwi
w oczekiwaniu łyski
z pokładu może lżej a jednak
żal kiedyś opowiem szeptem

jestem człowiekiem bez dźwięku
odchodzę ostatni raz
poproszę o minutę

cieszy


*Tadeusz Śliwiak

[Gloinnen]

Widzę w tym wierszu obraz nieszczęśliwej kobiety, która zawsze czuła się niespełniona. Wszystko ją krzywdzi, upokarza, niepokoi, drwi z niej, a w najlepszym wypadku - rani obojętnością. To chyba typowe dla Twoich wierszy, w których pokazujesz peelkę uwikłaną w rzeczywistość bolesną każdym szczegółem, zaludnioną przez demony, potwory, obsesje, fobie, natręctwa, wewnętrzne starcia. Zastanawiam się, czy problem tkwi w relacji ze światem, z niepogodzeniem się z samą sobą (mam na myśli peelkę), czy też z jakąś toksyczną relacją, która zaważyła na stosunkach peelka/świat.

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

na skórze odciśnięty zarys kamienia
w zagłębieniu nabrzmiewa maszkaron
z medalionem żeby pamiętać gehenna tkwi
w oczekiwaniu łyski
z pokładu może lżej a jednak
żal kiedyś opowiem szeptem

jestem człowiekiem bez dźwięku
odchodzę ostatni raz
poproszę o minutę

cieszy

Ta część zwłaszcza mnie przekonała

[figa]

Glo - aż się przeraziłam - straszna ta peelka dziękuję za komentarz - wnikliwy i ciekawy

Alku - jeżeli dobrze się czujesz - jako przekonany - to ok
Pozdrowieństwo