obrys

[Sokratex]

• 
  
  
  Geniulek Kolanko czczony jest w naszej wsi na równi z denaturatem.
  Tyle, że po dykcie niektórzy ślepną, a przy Geniulku na odwrót -
  zaczynamy widzieć rzeczy o których filozofom...
  Na przykład wczoraj: zbieramy pod sklepem na wino a tu Kolanko
  zarost na trzy żyletki, oczy czerwone jak chińska partia przychodzi i pyta
  - Wiecie wy, skurwysyny, która to już godzina?
  Rozdziawiliśmy gęby ze zdziwienia rozglądając się dookoła, ale żaden,
  nawet syn jasnowidzącej nie wiedział.
  Wtedy Geniulek wyjął zegar słoneczny z samym tylko sekundnikiem
  i kazał nam go gonić jak cienie konia w kieracie.
  - No i co, draby, wiecie już, czy nie wiecie? - zapytał znowu kiedy zaszło słońce.
  Ale my tylko rżeliśmy ze zmęczenia wtopieni w jesienną noc.
  
  
  
  

[Gloinnen]

Rozdziawiliśmy gęby ze zdziwienia

Ale my tylko rżeliśmy ze zmęczenia

No nie wiem...
Mam wątpliwości, co do tego powtórzenia.

"Rozdziawiliśmy zdziwione gęby" ---> może tak zamienić?

Poza tym w wierszu bardzo kuleje interpunkcja. Obecnie panuje moda na to, by ją traktować wybiórczo i według własnego widzimisię. Ja jednak stoję nieodmiennie na stanowisku, że, skoro już zdecydowałeś się na jej stosowanie, to należy to robić konsekwentnie i poprawnie.

zaczynamy widzieć rzeczy o których filozofom...

"zaczynamy widzieć rzeczy, o których filozofom..."

pod sklepem na wino a tu Kolanko

"pod sklepem na wino, a tu Kolanko,
zarost(...)

zarost na trzy żyletki, oczy czerwone jak chińska partia przychodzi i pyta

"

"zarost na trzy żyletki, oczy czerwone jak chińska partia, przychodzi i pyta:

Rozdziawiliśmy gęby ze zdziwienia rozglądając się

"

Rozdziawiliśmy gęby ze zdziwienia, rozglądając się (...)"

i kazał nam go gonić jak cienie konia w kieracie.

"i kazał nam go gonić, jak cienie konia w kieracie."

zapytał znowu kiedy zaszło słońce.

zapytał znowu kiedy zaszło słońce.

"zapytał znowu, kiedy zaszło słońce."

Ale my tylko rżeliśmy ze zmęczenia wtopieni w jesienną noc.

"Ale my tylko rżeliśmy ze zmęczenia, wtopieni w jesienną noc."

Akurat przy ostatnim wersie kwestia interpunkcji jawi się problematycznie, ponieważ podzielenie frazy przecinkiem osłabia jej wieloznaczność i eliminuje możliwość swobodnej delimitacji. Aby jednak w pełni wykorzystać przejścia znaczeniowe pomiędzy elementami zapisu, należałoby w ogóle usunąć znaki przestankowe, które ze swej natury organizują tekst i jego odczyt (także, jeśli chodzi o konstruowanie sensu).

Bardzo podoba mi się ostatni wers utworu, gdyż nadaje tej dykteryjce melancholijny. liryczny smaczek.

Pozdrawiam,


Glo.

[Sokratex]

"Ale my tylko rżeliśmy ze zmęczenia, wtopieni w jesienną noc."

Akurat przy ostatnim wersie kwestia interpunkcji jawi się problematycznie, ponieważ podzielenie frazy przecinkiem osłabia jej wieloznaczność i eliminuje możliwość swobodnej delimitacji. Aby jednak w pełni wykorzystać przejścia znaczeniowe pomiędzy elementami zapisu, należałoby w ogóle usunąć znaki przestankowe, które ze swej natury organizują tekst i jego odczyt (także, jeśli chodzi o konstruowanie sensu).

Wcześniej chciałem oddać w ten sposób kolistość, czyli ruch konia w kieracie
Wydaje mi się, że zbyt dużo przecinków spowalniałoby "wersy"?

Dziękuję za spojrzenie z boku, na pewno masz rację i widocznie taki zabieg jest jednak mało czytelny.
Jeszcze sobie nad tym tekstem pomyślę...

Pozdrawiam serdecznie

[iskierka]

hehe rozbawił mnie ten wiersz

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry obrys z "innego" świata...
zmęczenia - zdziwienia to kiepski rym wewnętrzny (może zdziwieni albo rżeliśmy zmęczeniem).

Pozdrawiam.