O nikotyno

[Toyer]

Znów się truje tym cholernym papierosem
dym wciągam ustami wypuszczam nosem
rak nade mną wisi jak zegar na ścianie
pieniędzy wagony odpływają w nieznane
dwadzieścia grantów rozsadza mnie
jak bomba od wewnątrz codziennie

a ja całuje się z papierkiem namiętnie
o nikotyno czemu uplotłaś w mózgu sieć
bez ciebie nawet dnia nie mogę znieść
trującej mgły dom w płucach się mieści
a ja będę palić cie aż do śmierci

[iskierka]

Nienawidzę papierosów, ani dymu z papierosów

[Alek Osiński]

Wierszyk prościutki, ale mnie jako ofiarę nałogu, nieźle rozbawił

Dzięki

[Marcin Sztelak]

A ja mam silną wolę - chcę i pale!!!

Chyba zbyt prosty wiersz, jako taki żarcik ubrany w wersy - całkiem niezły.

Pozdrawiam.

[SamoZuo]

No wiesz co? Żeby prawie wiersz miłosny nikotynie pisać?
o nieładnie...

Pozdrawiam

[411]

Smiesznostka. Ale chyba nie w tym miejscu co nalezy.
Urocze, choc plyciutkie. Ale zatrzymalo na moment.
J.

[ono]

"każde "pisać" może
trochę lepiej
lub trochę gorzej
ale nie o to chodzi..."

[Gloinnen]

pieniędzy wagony odpływają w nieznane

... i poszło z dymem.

Jak wszystko na tej ziemi, więc czego w sumie sobie żałować!

Utwór nie wiem, czy napisany na serio, czy dla kpiny. Przejaskrawienie środków wyrazu wskazuje na to drugie. Warsztatowe dno, ale zawsze można sobie poczytać w ramach "odmóżdżacza". Zamiast wyjść na dymka.