rozmątyczność

[ks-hp]

zdecydowanie za szybko rozpalam się od wnętrza,
przepalam witki, spalam przez środek; wypalam.
może w pudełku, w ciasnej ciemności, byłoby lepiej. prawie jak
przy tobie - ograniczona przestrzeń, ćmy lgnące do głów.
tylko że nigdy nie lubiłeś wysuwać się stamtąd,
a mnie już przystawiano do łatwo palnych i wybuchowych.

filtrujesz obrazy. sepia, sepia, czarno-białe, tamto sepia,
to czarno-białe, czarno-białe. do ognia. białe. niezapiski -
całe chmary zalegają na biurku, po szufladach
chowają się karty, kartki, karteczki, karteluszki, brudne
jakby z popiołu, kurzu; długo tam już leżą.
pudełka. tych jest najwięcej. puste, prawie puste, nie do końca puste,
niepuste. może i w ostatnim odnaleźliśmy się.

jezioro. tkwimy węglem nad brzegiem, pałki trzcin
schylają się: - dlaczego wasze twarze są takie ciemne?
- noc ma je na własność, miała nawet wtedy, gdy płonęłyśmy;
kiedy była czysta, nosiłyśmy na głowach gwiazdy, teraz naszło ją
pochmurze.

zakochani zrywają źdźbła, cyraneczki zrywają się do lotu, wiatr
się zrywa. rozerwani od siebie nierozerwalnie z ziemią, gdzieś w powietrzu.
gdybyśmy przypadkiem wpadły komuś do oka, nie będzie płakał z naszego bólu.

kacze pióra. i my na piórach. unoszą nas, dryfujemy. świat
nie kończy się tak łatwo. tak trudno się kończymy.

[iskierka]

Bardzo mi się podoba ten wiersz. Doskonale dobrane słowa

[triste]

Bywa piękna i bolesna... ahhh. Przeczytałam kilkakrotnie, wiesz, jako czytelnik mogę rzec, że warto się zatrzymać i przychylić nad Twoim wierszem.

[Alek Osiński]

Rozgorączkowany taki ten wiersz, rozświergotany jak stado wróbli. Trochę inna poetyka,
ale bardzo ciekawie splecione wersy, jest co poczytać. Mi się podoba

[Zola111]

Chaotyczny, rozchwiany, zapis "strumienia świadomości".

Jak zawsze trafiasz do mnie, bo piszesz doskonale. Wiesz o tym.

Pozdrawiam,

[ks-hp]

Dziękuję wszystkim za komentarze!

[atoja]

oryginalny i ciekawy tekst skłaniający do przemyśleń
jedynie te kropki... jakoś nie trawię