*** (ucichnij)

[Gloinnen]

Ucichnij, powtarzam skórze
falującej w bieli pierwszych
przymrozków. Zapinam
po kolei zamki błyskawiczne.
Dni września.

Niewydarzone
znalazło przesmyk między kałużami
żółknącymi od liści. Pozostaje
wypełniać krtań mgłą.

Tęsknota
już nie zaważy.

Powiedziałam zakazane słowo. Pierwszy raz,
jak na ironię. Zdzieram z mokrego chodnika
wszystkie inne. Uschnięte gałązki, doklejone do
odejść. Kiedyś może oznaczać
pamięć lub jutrzejszą nadzieję.

To tylko jesień.



____________________
Glo.

[Marcin Sztelak]

Taka jesienna chandra, o tęsknocie (być może nawet zakazanej samemu sobie) z jakimś tam drobnym światełkiem nadziei. I jak zwykle w wierszach bez tytułu o tenże pomarudzę...

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Dzięki. Mniej więcej tak.
Tytuł celowo tak skonstruowany. Miał najpierw brzmieć "ucichnij", ale nie chciałam powtarzać bezpośrednio pierwszego słowa tekstu w tytule, więc postanowiłam wybrnąć salomonowo. Teraz nikt się nie przyczepi.

[Alek Osiński]

Widziałem ten wiersz wczoraj jako nówkę i odnoszę wrażenie, że zaszły pewne zmiany.
Szczerze mówiąc tamta wersja bardziej mi się podobała, ta jest jakby "normalniejsza", ale
też robi wrażenie. No, no...jak będziesz dalej robić takie postępy to niedługo zjesz nas
wszystkich na śniadanie