Beduinka 7

[Gajka]

rozkwitam
jak róża jerychońska
gdy zmierzch
płynnym złotem
maluje źrenice

aby żyć
skraplasz szare obłoki
a ja otwieram noc
pod ażurowym niebem

tutaj
słowa tracą znaczenie
targane przez tumany piasku
biegną
po pustynnym świecie
pozbawione marzeń

Beduinie
czas okiełznać wydmy


06.10.2012

7=====

[Gloinnen]

gdy zmierzch na horyzoncie
skrawkami złota
maluje żrenice

Pomyślałabym jeszcze nad kompozycją tej metafory.

"na horyzoncie" - zrezygnowałabym.

To "malowanie skrawkami" też mnie nie przekonuje.

"Gdy zmierzch
płynnym złotem
maluje źrenice"

tudzież

"Gdy zmierzch
skrawkami złota
przyozdabia źrenice"

I trzeba poprawić literówkę - "źrenice"...

Dalej jest ładnie do końca.

aby żyć
skraplasz szare obłoki
a ja otwieram noc
pod ażurowym niebem

Ten obraz jest pełen erotyzmu.
Niby nie o tym, a jednak budzi niepokojąco zmysłowe skojarzenia. Może być pięknym nawiązaniem do pejzażu, ale także opisem namiętnego preludium do miłosnych igraszek.

Pozdrawiam,


Glo.

[Gajka]

GLO
Bardzo dziękuje już zmieniłam, oczywiście masz rację !

[Alek Osiński]

Ładne to!

[Marcin Sztelak]

Jak wszystkie w tym cyklu ładny, subtelny erotyzm.

Pozdrawiam.

[anastazja]

Delikatny erotyk, czytam po zmianie, dobry wiersz Gaju