pięknie jest umierać bogatym

[Jarek B]

czy wszystko
napisali poeci

połowa dewiantów
połowa nałogowców

z rozwodem
dzielę brudnopisy

cały majątek

[iskierka]

Nie lepiej coś zostawić na ziemi tym, którzy potrzebują
trzeba też myśleć o innych,
ale wiersz mi się spodobał

[Marcin Sztelak]

Cholerka jasna - racja do kwadratu. (jak mi się znudzi przynależność do nałogowców to przejdę do dewiantów ).

Poważnie krótka, treściwa miniatura

[Ewa Włodek]

z rozwodem
dzielę brudnopisy

cały majątek

prawdziwy majątek. W końcu tylko to, co stworzyliśmy, jest na prawdę nasze. A wsio astalnoje - darożnaja pyl...

Pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[Jarek B]

...dzięki...kochani:)

[Gloinnen]

Świetnie napisane! Doskonałe spostrzeżenia. Duży dystans do poezji jako... powiedzmy... zjawiska społecznego. Bycie poetą to nie tylko fakt pisania wierszy, ale cała ideologia życiowa. Z ciągotami do zjawiska, które zrodziło się grubo sto lat temu jako fenomen "poety przeklętego", żyjącego na krawędzi - na krawędzi normalności (kiedyś mówiło się o zerwaniu z mieszczaństwem, a zwłaszcza z mieszczańską moralnością), na krawędzi jasności umysłu (nałogi), na krawędzi dobrobytu (poeta klepie biedę). Być poetą to funkcjonować zawsze na pograniczu, tam, gdzie przebiegają wszelkie linie podziału.
Dotyczy to zagadnień etycznych, światopoglądowych, stylu życia, emocjonalności - ale też np. jeśli chodzi o język, choć to już wykracza poza tematykę Twojego wiersza.

Pozdrawiam,


Glo.

[@psik]

kiepski ze mnie nałogowiec, jeszcze gorszy dewiant, ale żyję na granicy, którą sam nakreśliłem

dobre spostrzeżenia

pozdrófko

[Jarek B]

...dziękówa straszna!!!:)

[Sede Vacante]

Ha, mocno pojechałeś
Sama prawda, zwłaszcza o tych dewiantach i nałogowcach
Choć i "cały majątek" też trafnie.
Czasem niektórzy poeci (znałem taką jedną grupę adoracji na "kobieta.bej.pl") uważają się za jakąś nietykalną elyyyytę. A prawda jest taka, że wszyscy pijemy, rzygamy, ciupciamy, przeklinamy etc.