O przemijaniu

[niepozorny]

Nie lekceważę pensjonarskiego
opisu rzeczywistości .
Jest równie autentyczny,
jak uczucie z przedszkola.

Byle później nie przeoczyć,
toczącej się bez przerwy, lawiny faktów,
weryfikujących rozumienie świata.

Jesień tylko porą roku,
samopoczucie nieustanną zmienną,
a miłość fragmentem rozwoju.
Czy spełniona? Nie do przewidzenia.

[Ewa Włodek]

wszystko przemija, i uczucia z przedskola, i pensjonarskie widzenie świata. Tylko miłość jest wieczna - ponoć, choć nie każdemu na wieczność - to na pewno...

toczącej się bez przerwy, lawiny faktów,

toczącej się bez przerwy lawiny faktów - tak bym chyba czytała, bez przecinka, ale może się czepiam?

Pozdrawiam ciepło...
Ewa

[niepozorny]

Ewo - w tym fragmencie :

" Byle później nie przeoczyć,
toczącej się bez przerwy, lawiny faktów,
weryfikujących rozumienie świata."

"toczącej się bez przerwy" -potraktowałem jak wtrącenie i dlatego oddzieliłem przecinkiem od lawiny faktów.
Krótko mówiąc, schematycznie wygląda to tak : Byle później nie przeoczyć, wtrącenie, lawiny faktów. Dziękuję za uważne czytanie i serdecznie pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Hmmm...opisujesz takie trochę oczywistości. Dzieciństwo, rozwój, doświadczena, miłość...to wszystko
jest ważne i zostawia ślad, z tym, że to dosyć oczywiste...

Czy spełniona? Nie do przewidzenia.

No, ba... są jednak wróżki...

Pozdrawiam

[niepozorny]

Alku - wszyscy piszemy o oczywistości, stąd trudno czynić z tego zarzut. Pozdrawiam