Przechodzenie

[Alek Osiński]

Annie


Przechodzenie

zawsze kojarzyło się z wielością imion
związanych z miejscem. Nic specjalnego,
w zasadzie idiom, łączący pozornie sprzeczne
cząstki – piekarnia i żeliwna pompa. Wody,
które wyschły, wybrzuszając zwapniały płód

wśród codziennych wskrzeszeń – przyjście
listonosza, który z impetem rzuca rower na siatkę –
wszyscy żyjecie? Jeszcze sprawdzę,

czy nie ma cię na werandzie, znoszącej blask
z zasnutego bandażami okna; pieczęć oddechu
na zszarzałej kartce – skoro wiedziałaś –
wypadamy jak cyfry wydziergane na ścianie
czubkiem pilnika,
w ten wieczór, gdy ze snu
nikt już nie wychodzi.

[ono]

świetnie się przeczytało - świetnie odebrałem

[atoja]

Ależ Alku napisałeś
i nic więcej, tylko...
powrócę nie raz

nie wiem czemu lecz, zanuciłam sobie
a Anna już nie mieszka tu...

[Ewa Włodek]

przechodzenie - nikogo nie ominie, a któryś sen = będzie tym "nieprzespanym". Pięknie rzekłeś, Alku, szczególnie to okno zasnute bandażami...

Pozdrawiam najserdeczniej...
Ewa

[em_]

Zwala z nóg,
bravo