Pan Kroton buntuje się

[tea]

Wcale nie chcę
do końca
w tej doniczce
znudził mi się
wzór
i kształt
i stolik
i serwetka

chcę powietrza
nie zapachu perfum

chcę życia
nie ludzkiego umierania

chcę słońca
nie chcę zaciągniętych zasłon

Od dziś
odmawiam współpracy
Sama możesz
podlewać się tą wodą

beze mnie

[atoja]

Pan Kroton ma pretensje i wyrzuca z siebie co leży mu na wątrobie...tzw. samooczyszczenie jest wskazane w świecie istot żywych

[Ewa Włodek]

ano, nikt nie chce byc na zawsze "przyspawany" do stale tego samego pomieszczenia, wiecznie tej samej (chorej?) osoby, bez szansy na życie własnym życiem. To tak, jakby głosem kwiatu doniczkowego kykrzykiwała swój bunt osoba, skazana na taką egzystencję...

Bardzo w moim guście, Kasiu...
Moc serdeczności wysyłam...
Ewa

[tea]

To ja chyba napiszę słów parę o Panu Krotonie. On istnieje. Zajmuje jednopokojowe mieszkanie i ma dwa portrety.

[Leszek Sobeczko]

ogólnie jako element cyklu ładnie wypełnia temat, ale w oderwaniu od niego traci tu już nieco względem polecanego, ale spokojnie, nie jest źle
jedynie za dużo "chcę" /można poszukać synonimii/ i przemyślałbym "tą wodą", wiadomo przecież czym się podlewa, chyba, że ta woda jest szczególnego rodzaju /święcona/, to wtedy puenta nabiera całkiem nowego znaczenia

pozdrawiam

[iTuiTam]

Bardzo smutny wiersz, pan Kroton zawziął się i był usechł... po tygodniu? dwóch?

Ciekawe przeniesienie ludzkich emocji na roślinkowe.

serdecznie
iTuiTam

[ono]

jestem w szczególnie uprzywilejowany, bo wiem więcej - od samej autorki - o Panu Krotonie