Pan Kroton ma nadzieję

[tea]

Kiedy mówi się do roślin
ponoć mają się lepiej

W czterech ścianach
dzwoni martwa cisza
z rzadka szeleszczą kapcie
grzechocą tabletki

Przychodzi czasami
lubi zaglądać
kolorowa jak ptak
z lasu o którym śnię

Tylko dlatego trwam
w pustym mieszkaniu

Zgrzyt klucza w zamku
CATERING

[Gloinnen]

Podobny w swojej wymowie do "Pan Kroton marzy"... Znów dotkliwa samotność, która otwiera w głowie, w umyśle różne okienka.
Przyszedł mi do głowy obraz ciężko chorego, samotnego człowieka, do którego codziennie zagląda opiekunka społeczna. Jedyny kontakt ze światem. Przyziemna, prozaiczna rola, którą ta osoba wypełnia, a przecież urasta w myślach do rangi niemal mitycznego wysłannika z raju.
Grzechotanie tabletek, szeleszczenie kapci, cisza... Ponura rzeczywistość, która mogłaby stać się nie do zniesienia, gdyby nie postać osoby - łączniczki.
Pod "roślinnym" kostiumem kryje się ludzka tragedia. Nawet nie jednostkowa, ale uniwersalna. Bo przecież w poincie złudzenie pryska, przemienia się w bolesną, trywialną prawdę... Ten ptak z wyśnionego lasu nie istnieje. Nie istnieje las. Nie istnieje inny, lepszy świat, nie ma żadnej tajemnicy. Jedynie proza życia, które staje się po prostu pasmem identycznych, pustych, nieciekawych dni.

Pozdrawiam,


Glo.

[iskierka]

Samotność jest straszna. Nie życzę nikomu
smutny, a jakże piękny wiersz

[anastazja]

Pan Kroton, który ma nadzieję, że przyjdzie, marzy (choć wie, że nie przyjedzie) rzadko kiedy szeleszczą tabletki, to o kimś, kto sie opiekuje, lub może owa pani?

Zgrzyt klucza w zamku
CATERING

Tu zgrzyt klucza, podrywa p.Krotona, lecz tylko catering. Smutny, dobry.

Pozdrawiam panią - tea.