Z cyklu HYMNY DLA JEDIDE MELLASSINE

[magellan7]

HOŁD TUNEZYJSKI



Klęczę

przed zwykłą

maleńką jak lusterko

ledwie okrytą

niebem

swojej urody

senegalską nieświętą

i niemiss świata



żyjąca zmyślona



żyjąca

jest skromną jak Kopciuszek

królową Afryki



zmyślona

maleńka jak lusterko

przeznaczona smutnemu poecie

z kraju

gdzie sztuka grania na ębnach

jest raczej rzadka



a więc my

maleńka jak lusterko

nakupimy sobie

bębenków tamburynów

i w jakiś mniej upalny wieczór

zaprosimy nasze kontynenty



przyjdą też anioły, Jedide

maleńka jak lusterko

poprowadzą cię

do ołtarza

w zacisznej kaplicy

mojego wiersza



24 XI

[anastazja]

przyjdą też anioły, Jedide

maleńka jak lusterko

poprowadzą cię

do ołtarza

w zacisznej kaplicy

mojego wiersza

Jakoś tak pogmatwany, dla mnie mógłby zostać w takiej postaci mini wiersz, wywaliłabym "też" Myślę, ze powinieneś(naś) jeszcze poprawić, są literówki.

Pozdrawiam

[iskierka]

Moim zdaniem, można by było go skrócić

[magellan7]

skrócić i wyrzucić

a Jedide niech se sama do siebie pisze

[Ewa Włodek]

klęczę
przed zwykłą
maleńką jak lusterko
ledwie okrytą niebem swojej urody
senegalską nieświętą
i niemiss świata

żyjąca
jest skromną jak Kopciuszek
królową Afryki
zmyślona
maleńka jak lusterko
przeznaczona smutnemu poecie
z kraju gdzie rzadką jest sztuka
grania na bębnach

a więc my
maleńka jak lusterko
nakupimy sobie bębenków tamburynów
i w jakiś mniej upalny wieczór
zaprosimy nasze kontynenty

przyjdą też anioły Jedide
poprowadzą cię do ołtarza
w zacisznej kaplicy
mojego wiersza

pozwiliłam sobie tak przeczytać. Moim skromnym zdaniem - łatwiej, niż z ąinterlinią i pocięciem na krótkie wersy. Ale tylko może się czepiam?
Jedide mi sie podoba, wiec nie ma potrzeby - wyrzucać...

pozdrawiam...
Ewa

[Alek Osiński]

Jeśli to hymn to nie powinna raczej razić ani długość ani powtórzenia,
które nabierają raczej cech powtarzalnej frazy muzycznej. Mi się podoba. Ładne to:)

na ębnach

Popraw sobie literówkę

[Gloinnen]

skrócić i wyrzucić

a Jedide niech se sama do siebie pisze

Nie musisz się tak bardzo oburzać. Jedna z wybitnych postaci współczesnej poezji polskiej, Stanisław Barańczak, głosił, że w wierszu należy dążyć do maksymalnej kondensacji treści. Każde słowo, każda fraza powinny być zweryfikowane pod kątem ich funkcjonalności.

W Twoim wierszu bronią się te powtórzenia, które wprowadzają do całości (hymnu) pewną formę inkantacji.
Bardzo lubię też egzotykę w poezji - odniesienia międzykulturowe stanowią dodatkowy walor utworu, tym bardziej, że odnoszą się do świata zmysłowego.

Podobają mi się fragmenty:

a więc my

maleńka jak lusterko

nakupimy sobie

bębenków tamburynów

i w jakiś mniej upalny wieczór

zaprosimy nasze kontynenty

oraz:

przyjdą też anioły, Jedide

maleńka jak lusterko

poprowadzą cię

do ołtarza

w zacisznej kaplicy

mojego wiersza

Ostatni fragment czyni z poezji miejsce magiczne, rytualne, otwarte dla sacrum. Pisanie nie jest jedynie prymitywnym odzwierciedlaniem rzeczywistości, ale staje się przestrzenią, w której dokonują się realne procesy, przemiany. Akt twórczy nie dzieje się więc jedynie w umyśle Autora i w abstrakcyjnej przestrzeni słowa. Wiersz nabiera charakteru PERFORMATYWNEGO. Zamknięta jest w nim namacalna realizacja tego, co zostało napisane.

Pozdrawiam,


Glo.

PS. Czy takie duże odstępy między wersami konieczne? W hymnie mogłabym zrozumieć np. numerację wersów, ale podwójna interlinia trochę przeszkadza. No chyba, że ma to pełnić jakąś określoną funkcję, ale jaką?


W wierszu całkowicie pozbawionym interpunkcji użyłeś jednego, samotnego przecinka-rodzynka. Wiem, że istnieje teraz taka moda, na przypadkowość interpunkcji. Obecność znaków przestankowych traktowana jest wybiórczo, reliktowo. Ja jednak osobiście wolę konsekwencję.

[magellan7]

GLO Jeśli pisać komentarz - to tak wnikliwie jak Ty.

Dziękuję.

Jedide się podobało - wie, że to pisała moja miłość