Widzieć i nie grzmieć

[Gloinnen]

Jak na dłoni. Linie boczne do stacji
widm. Patrzę jak poza mną
rodzą się słowa, zapisane w obcych
poczekalniach. Graffiti bez zdania racji.

Otwierałam na oścież. Dla niektórych
za wysoko. Wolą robotę
bukieciarza. Zapłacą linijkami tekstu.
Inflacja nie dotknie.

Ostatecznie to wszystko jedno.
Bilonu przecież więcej, bardziej ciąży
w kieszeni. Iluzja posiadania

czytelników w światach nierównoległych.

A moim śladem nikt nie pójdzie. Zresztą
nawet bym nie pozwoliła. Z ciemności
buduję klinkiernie, lofty. Nawet tak bardzo
nie boli.

Moja i twoja
beznadzieja.



____________________
Glo.

[Ewa Włodek]

ciekawy tytuł, przywodzi na myśl powiedzenie "Boże, Ty to widzisz i nie grzmisz!" - i treść pokazuje własnie tę bezsilność peelki-peela wobec losu, i wobec przyszłości, lub może - obojętność? Nabytą w skutek żlicznych, co nieskutecznych - zmagań z nim?
Zamyśliłaś mnie, Glo...

moc serdeczności...
Ewa

[iskierka]

Interesująco- ciekawy wiersz
zaciekawił mnie.

[anastazja]

Jak na dłoni. Linie boczne do stacji
widm. Patrzę jak poza mną
rodzą się słowa, zapisane w obcych
poczekalniach. Graffiti bez zdania racji.

Ładnie ujęta bezsilność peelki

Literatura na nie jeden raz, pozdrawiam.