SZPARGAŁ

[Gabriela]

SZPARGAŁ

Zależy. Wciąż zależy, chociaż nie na walce.
Ptaki już wykrakały, że wszystko przegrałeś.
Szybko. Biegnij domu, podtrzymywać ściany.
Tego chcesz. Pozwolili? Na trzy – cztery – runąć,

jak ten kot. Potrącony przez samochód. Śmieszne?
Szybciej się zwinął. W kłębek. Wszystko z bólu. Czujesz.
Nie śpi. Próżno szukasz szczęścia w drugim pokoju,
albo nadziei w echu. To nie odda czasu.

Coś się jednak zmieniło. Tak szybko wyrosłeś.
Niebo mieści się w gębie. Wszystko przełkniesz. Głodny?
Jednoślad i upadek. Podporowe boczne
najszybciej zardzewiały. Są zużyte, zostaw.

W ubytku jest metoda. Jakaś ulga. Prawda?
Wystarczą ręce, zamach, by twój świat zasłonić.
Rana. Krew spłynie. Wolno, jak farba po szybie.
Wstań i wytrzyj. Dokładnie. Nie czekaj na strupy.

[Ewa Włodek]

szpargał - niepotrzebny strzęp papieru...Strzęp człowieka - peel? W trudnej, traumatycznej sytuacji?

trzy – cztery – runąć,

jak ten kot. Potrącony przez samochód. Śmieszne?
Szybciej się zwinął. W kłębek. Wszystko z bólu.

to do mnie bardzo przemówiło - jako obraz wewnętrznego cierpienia. A pointa - bardzo dobra - nie ma co czekac na strupy, bo rany i tak beda - zawsze...
Ech, podumałam sobie, czytając...

uśmiech Świąteczny posyłam...
Ewa

[Sede Vacante]

Mam wrażenie, że jednak przegadany. Za dużo słów, obraz muszę na siłę wydobywać spomiędzy natłoku tychże.
Albo nie mój styl, w każdym razie, jak dla mnie - odchudziłbym go i to porządnie, zostawiając najważniejsze myśli.

[iskierka]

Moim zdaniem, bardzo dobry wiersz

[Gajka]

Gabi
Do mnie też przemówił ludzkim głosem, zwłasza ostatnia strofka