Trzysta sześćdziesiąt pięć

[Sede Vacante]

Kolejny Koniec Świata.
Wypolerowane krzesła z widokiem na epicentrum
wykupione od pół roku.
Wbite gdzieś na wysokościach,
dla najlepszego efektu.
Opłacone grubymi plikami dolarów,
czekają na
biednych, bezbronnych ludzików.

Ach! To będzie widok!

Schodzą się ze wszystkich stron.
W gazetach, w telewizji, w „życiu po życiu” - z hasłem i loginem.

Boją się

rozkosznie.

Nie nastąpił.
Przeklinają ten dzień.
„Znowu kurwa nie stało się nic
ciekawego!”

Spokojnie.
Kolejna data będzie gotowa za miesiąc.

Póki co…
…życie toczy się dalej.

[anastazja]

Ponoć nie, za jakieś 100 lat słyszałam, ale ileż było. Ci wyżej mają swoje bunkry, jak sądzę, niestety, nie mogli widzieć zagłady.

Ciekawa jestem, co na to, Patryk Geryl autor książki; "Jak przeżyć kataklizm 2012 roku" opracował plan, na zachowanie gatunku ludzkiego, w książce był podany e-mal.

Dobrze uchwyciłeś temat, Sede.

Pozdrawiam

[Monika Joanna]

Znam ten wiersz, nie zmienia to jednak faktu, że mi się podoba : i nie pytaj dlaczego

[Sede Vacante]

Dziękuję za opinie.

[kamyczek]

Temat na czasie, dobrze podany.
Podoba się, bardzo.

Pozdrawiam.

[iskierka]

[czochrata]

dobra sarkastyczna ironia

[Halszka55]

co roku ten sam temat a on macha ogonem i znika..... ;-)=

[automatyczny krytyk]

dla krytyka, co to musi przeżywac z jakieś 365 końców świata w jednym
tylko roku, to nowum zaiste żadne, zawsze warto jednak skubnąc też i cudzego
końca świata, jako, że mówi się, że świat ma dwa końce, w tym jeden do trzymania,
podobnież jako i kij, tudzież marchewka;)

ak