Chata z kraja

[automatyczny krytyk]

Te drobne, ledwo zauważalne historie, lubią się przeplatać,
zachodzą, jak głodna sarna w środku zimy,
wietrząc psy, krąży wokół opłotków.

Nikt nie chce zdychać głodny, a tutaj,
gdzie karmimy się opowieściami,
pozostaje szansa na okruchy;
popękane stoły zajmują się
żarliwą pieśnią,

może; nie od razu zrozumiała,
grzęznąc w pryzmach zlodowaciałego języka
powoli przebije przejścia na otwarte pole.

Chochoły, które dotąd, potrafiły jedynie
należeć do krajobrazu
staną w słomianym ogniu;

oczywiście; to ciepło tylko w naparstku,
na czubku igły, lub w ogóle sam
odcisk małżowiny;
słyszałaś

ile już było
śniegów nad latarniami

[Gloinnen]

Ten wiersz zupełnie jak nie spod automatycznego pióra...
Zadziwiasz.

[em_]

Widać dobre pióro; ciekawe, bez zbędnych kombinacji.
Jest wiersz

[iskierka]

mnie też się podoba, od razu widać warsztat

[anastazja]

Chochoły, które dotąd, potrafiły jedynie
należeć do krajobrazu
staną w słomianym ogniu;

Przypomniałeś kawał mojej historii, wiersz w pięknym klimacie, wersy rzeźbione dobrym piórem. Brawo pozdrawiam.

[Alek Osiński]

śniegów nad latarniami

odnośnie tej końcówki, nie całkiem od rzeczy chyba będzie, przypomnieć sobie
jedną niezłą piosenkę, to i korzystam z okazji;)

http://www.youtube.com/watch?v=de0H_WqxZIQ&hl=pl&gl=PL

[stary krab]

Piękny wiersz. Do zbiorku poezji.

[Ewa Włodek]

wspomnienia - jak ta chata na skraju wsi - niby odległe, a jednak - czasem zawirują, jak teń snieg nad latarniami. I wtedy - niech płyną...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa