przedsionek

[Sokratex]

• Znów ktoś przechadzał się po bursztynowej komnacie.
  Jakże musi być samotna ta, z której sukni jasna muszelka
  zsunęła się na pociemniałą od glonów posadzkę
  i nikt się po nią nie schylił.
  Zabrakło chętnej ręki, czy rękom zabrakło mięśni wyżartych przez sól?
  Jak co dzień za bulajem parsknął niecierpliwie morski koń, słychać skrzypienie burt o sen,
  a potem już nawet cisza
  nie zapuszcza się za mną głębiej.

[Alek Osiński]

morskie opowieści...bardzo zajmujące

a potem już nawet cisza
nie zapuszcza się za mną głębiej.

puenta świetna

[ble]

Jakże musi być samotna ta, z której sukni jasna muszelka
zsunęła się na pociemniałą od glonów posadzkę
i nikt się po nią nie schylił.

Piękne i w całości to oddanie się morzu, zatopienie.

Morski koń parsknął, skrzypienie burt o sen. - bardzo ładne.
Ale dlaczego "Przedsionek"? Wstęp do większego zatopienia?

[iskierka]

Pięknie to napisałeś.
jestem pod wrażeniem

[Sokratex]

morskie opowieści...bardzo zajmujące

Dziękuję

Ale dlaczego "Przedsionek"? Wstęp do większego zatopienia?

Witaj!
Przedsionek jako pomieszczenie oddzielające zewnątrz - to skąd wchodzimy, od tego - gdzie.
W innym - uczuciowym - znaczeniu część serca, którą zastawka oddziela od komory.
Czyli miejsce pomiędzy światem realnym, czy raczej tym o którym wiemy, a światem - nawet nieprzeczuwalnym,
z którego nic się nie wynosi. Nawet we wspomnieniach.

Pozdrawiam serdecznie.

Pięknie to napisałeś.
jestem pod wrażeniem

Dzień dobry, Iskiereczko i... dziękowny

[Ewa Włodek]

piękny i tajemniczy jest ten Twój przedsionek, Sox. I bardzo samotnie w nim. Prawie tak samo, jak w tunelu, który ponoć łączy "ten" świat z "tamtym". Twój przedsionek - też łączy te światy, czyż nie?

pozdrawiam z uśmiechami...
Ewa

[Sokratex]

Twój przedsionek - też łączy te światy, czyż nie?

Świetnie, jak zwykle zresztą, scaliłaś tytuł z resztą.
Jesteś prawdziwym Sherlockiem Holmesem poezji