Mrowienie w pięcie

[Marcin Sztelak]

Pierwsze: Parys wziął Helenę,
jak swoją.
Drugie: Troja spłonęła, aż po kamień
węgielny.

Później już tylko banał i szablon,
księżyc zdycha miesięcznie
- jest kobietą.

Bezpłodną, niczym pustynie rozległych
kraterów. Jałowość ukryta pomiędzy
wierszami;
wciąż oddychamy.

Łacińskie zaklęcie apage jako doraźny
środek wykrztuśny.
Czyny nas różnią od zwierząt
- człowiek wyprostowany.

Trzecie: poezja umiera codziennie,
na syfilis.
I najważniejsze: książę Ilionu
nie żyje.

[Ania ayalen]

przeczytalam Twoje wiersze; sa swietne, sa madre. To poezja. Dlaczego widze Syzyfa przygietego ciezarem ponad sile? Kreacja czy tak sie czujesz?

[Ewa Włodek]

apage - to greka, na ile mnie pamięć nie myli...

no, i to "Mrowienie w pięcie" - takie niby nic, a może być sygnałem, ż coś nie tak w organizmie. A każdy uczynek niesie za sobą skutek, i wtedy nie pomoże nawet "Święty Boże", a nie tylko "odstąp!", ale w końcu "człowiek wyprostowany" powinien sobi z tego zdawać sprawę. Co nie zmienia faktu, że jak się uprze, to doprowadzi i dzieła swoje i siebie do stanu "pustyni rozleglych kraterów"...
Takie mi się refleksje nasuneły przy lekturze...

pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[anastazja]

Łacińskie zaklęcie apage jako doraźny
środek wykrztuśny.
Czyny nas różnią od zwierząt
- człowiek wyprostowany.

oby, albo inaczej powinny różnić, bywa gorzej, niestety. Dawno Cie nie czytałam Marcinie, zawsze lubiłam i lubię Twoje.

Pozdrawiam