tren lutego

[Wiktor Goriaczko]

kwartał temu ławka
miała wzięcie
dzisiaj biel nie zaprasza
do nadgodzin
teraz osamotnione nogi
trzyma podkurczone

bliżej wspomnień
chciałbym podejść
lecz nie potrafię
w sobie zebrać
tej odwagi jaką miałem
wobec ciebie ukochana

jesień z siebie dała wszystko
by z opadłych liści
zebrać słowa
jakie zapisałaś sepią
przemarzniętą miłość
grzeje całun śniegu

3 lutego 2013

[Miladora]

Trochę bym się jeszcze pobawiła, Wiktorku, w bardziej płynny i spójny przekaz.

- zimna biel nie zaprasza
ławka kwartał temu - kwartał temu ławka
miała wzięcie
pracowała w nadgodzinach
(teraz) trzyma nogi podkurczone
w samotności - w nadgodzinach/w samotności - może trochę inaczej, żeby nie było tego w/w?

- chciałbym podejść
bliżej wspomnień
lecz nie mogę - tworzy się przypadkowy rym "podejść/mogę/w sobie" - dałabym "nie potrafię", żeby to przełamać
zebrać w sobie tej odwagi
jaką miałem wobec ciebie
ukochana

- wszystko dała i zabrała jesień
każde słowo jakie napisałaś - dała/zabrała/napisałaś - lepsze byłoby chociażby "odebrała"
sepią na opadłych liściach
otulona w śniegu całun - niepotrzebna inwersja, "w całun śniegu" sugeruję. Lub w śnieżny/śniegowy całun
leży miłość
marznie

"Jesienny" wiersz, smutny w sumie...
Cóż, każdy ma jakieś jesienne wspomnienia.

Dobrej wiosny niebawem

[Wiktor Goriaczko]

Faktycznie, grafomańskie inklinacje do rymowania wychodzą ze mnie przy każdej okazji jak widzowie z premiery polskiego filmu
a utwór jest toporny i wymaga cyzelowania - wezmę kozik i zatnę pióro z nowym zapałem - spróbuję reanimować nieszczęśnika!Tnx za bezcenne uwagi

[Alek Osiński]

zimna biel

trochę pleonazm - biel to z natury zimny kolor

otulona w śniegu całun
leży miłość
marznie

śnieg wbrew pozorom rozgrzewa...dosyć marna ta koda raczej,
a mi się skojarzyło

"leży miłość
i kwiczy"

sorki...

[Ewa Włodek]

"przemarznięta miłość" - to mi się spodobało! Bywaja i takie - i nie koniecznie w lutym. Szkoda, że są...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa