mietowo

[Ania ayalen]

O zmierzchu
światołcienie nie ranią już oczu.
Zdyszane słonce usypia
łagodnie u brzegu.
Znużony zbyt oczywistą jasnością dnia czas może
na chwilę przysiąść u progu nocy,
z filiżąnką miętowej herbaty
w dloni.
Siedzimy w ciszy,
zasłuchani w echo dziennych kroków,
nad nami płyną sennie zielonych marzeń gwiazdy,
miętowy księżyc
złotozielonym smakiem osiada na ustach,
zwiastując szczęśliwe sny tej
nocy.

[Ewa Włodek]

O zmierzchu światołcienie nie ranią oczu.
Zdyszane słonce usypia u brzegu.

Czas znużony jasnością dnia
może na chwilę przysiąść u progu nocy
z filiżąnką miętowej herbaty w dłoni.

Siedzimy w ciszy,
zasłuchani w echo dziennych kroków,
nad nami sennie płyną gwiezne marzenia,
miętowy księżyc
złotozielonym smakiem osiada na ustach,
zwiastując szczęśliwe sny.

tak Cię przeczytałam, Aniu. Bardzo mi się spodobała ta "miętowość" - specyficzna, stonowana zieleń uspokaja, wycisza, jest korzystna dla oczu i dla - newrów. A napar miętowy - też działa korzystnie. Czyli - dobra, miła atmosfera w Twoim wierszu...

pozdrowienia posyłam liczne...
Ewa


ps. wstawiłam Ci znaki diakrytyczne...

[Ania ayalen]

dziekuje Ewo, wlasnie pije...z czasem dojrzewamy do.mietowych herbatek.

[Abi]

dziekuje Ewo, wlasnie pije...z czasem dojrzewamy do.mietowych herbatek.

ja piję zieloną, z czasem dojrzejesz... w listkach słów

/A\

[Ania ayalen]

zielona pijalam kilka lat temu...przeroslam w miete, choc mieta czasem pokrzywieje. Mam nadzieje ze nie na stale