zywioly milosci

[Ania ayalen]

naprzeciw wiatru
staję z odsłoniętą twarzą
w dłoniach jedynie
bezbronna wiara rownoważy siłę
nie uchylam się
przed deszczem
we łzach odkrywam lśniące skrawki nadziei
wobec słonca
prawdziwie jestem
oddana
bez lęku
do zatracenia się

[Ewa Włodek]

naprzeciw wiatru staję z odsłoniętą twarzą
bezbronna wiara rownoważy siłę

nie uchylam się przed deszczem
we łzach odkrywam skrawki nadziei

oddana słońcu bez lęku
do zatracenia

wstawiłam Co znaki diakrytyczne, Aniu...
A Twój wiersz - tak przeczytałam, jaki widzisz. Wiatr, deszcz, słońce - jesliźich za wiele - żle, jak za mało - też źle. Najważniejsza jest równowaga, i w przyrodzie, w aurze, ale i w życiu. No, i w nas samych, w naszych wnętrzach. Ale ważne, żebyśmy pielęgnowali w sobie łagodne, konstruktywne ciepło i światło...

moc uśmiechów posyłam...
Ewa

[Ania ayalen]

dziekuje Ewo, niezastapiona i niezawodna, jak zwykle. Tak , ale bardziej rownowaznia, idealna rownowaga jest bezruchem, w najlepszym razie stagnacja, w najgorszym, coz...wiec hustawka, ktora trzeba dobrze poznac aby.nie wywrocic sie. W wietrze, w deszczu - jestem Slonce...to ono jwst we mnie, ja znikam, rozpuszczam sie w nim. Bez granic, stajemy sie jednym.

[anastazja]

Żyjemy wśród tylu żywiołów, jesteśmy równoważnią między nimi, ładnie i obrazowo.

Pozdrawiam

[Ania ayalen]

dziekuje Anastazjo, wieczna hustawka