Związanie końca z końcem

[Marcin Sztelak]

Życie jako zbiór pomyłek rzeczywistych. Liczby
od zera do skończoności, nawet po drugiej
stronie tęczy.

Nawiasem mówiąc jest tam cholernie zimno,
barwy podstawowe są tak samo smutne
jak telewizja.

Czarna i biała, także odwrotnie.
Zresztą to jeden z pomniejszych wynalazków
szatana, nie zasłużył na wzmiankę w annałach
końca świata.

Tymczasem ludzie głupi mądrością pokoleń
szperają w kalendarzach. Węzełki kipu
na sznurówkach są nie do pogodzenia z teorią
niedzielnych spacerów.

Jedenaste przykazanie wyraźnie mówi o kokardce,
szczególnie w cieniu opatrzności.
Być może nawet bożej.

A światłość wiekuista aż do wybuchu supernowej.

[Ania ayalen]

wiesz, po drugiej stronie teczy nie ma kolorow....jest swiatlo. Nieosobowe. I nawet nie jest chlodno, bo na coz by bylo, komu? Zimno- cieplo. Smutno- wesolo. Gonic- uciekac. Dlatego te kokardki usmiechu trzeba wiazac zyciu po tej stronie. Zeby jakos zwiazac koniec z koncem.

[anastazja]

Jedenaste przykazanie wyraźnie mówi o kokardce,
szczególnie w cieniu opatrzności.
Być może nawet bożej.

Miałam przyjemność ten wiersz, zaciekawia.

[Ewa Włodek]

koniec życia - koniec świata...Hmm, tak czy siak - nastąpi. A jak jest po tamtej stronie - zobaczymy...
Kapitalny masz ostatni wers - kończący. Niebywale wieloznaczny...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Damian Sawa]

Zgrabny wiersz, może nie zostaje na długo ale ma w sobie to coś... Przeczytałem i nie żałuję. Pozdrawiam