dla niezwykłej

[Sede Vacante]

Jest świetny. Z reguły wiersze z błędami, tudzież moda na te małe po kropce, omijam szerokim łukiem, ale dziś pomyślałem "A co mi tam, może dam radę przebrnąć przez tą pisownię".
Przebrnąłem i mimo niesmaku spowodowanego zapisem, sama treść jest bardzo interesująca.
Smutek przemijania ujęty w naprawdę smutny sposób. Bez "odgrzewania starych kotletów", jak dla mnie. Dość oryginalnie, gdy kobieta w podeszłym wieku nie płacze, nie rozdziera z rozpaczy skóry na twarzy, lecz usilnie próbuje zatrzymać czas poprzez gadżety, makijaż. Dla mnie o tyle oryginalnie, że z reguły trafiam na wiersze -skądinąd również dobre - mówiące o smutku przemijania przez pryzmat łez, samotności, krzyku, zmęczenia.
Tutaj mamy inny zabieg i to powoduje u mnie odczucie świeżości.
Obrazek z Szymborską, która - tak mi się wydaje - idzie na spotkanie śmierci z uśmiechem, ignorując panią uparcie trzymająca się życia i kpiącą z jej postarzałej, bladej twarzy, jest bardzo ciekawy.
Dobrze oddaje groteskowość zabiegów pani w kapeluszu i to, że koniec życia nie zawsze musi być tragedią, lecz czasem wejściem w coś nowego.
Ogólnie - pomijając niedopuszczalną dla mnie pisownię - bardzo ciekawa historia.

[Ewa Włodek]

fajna ta Twoja peelka, Marylu. Podobają mi się takie kobietki, garnące się do życia, mimo wieku. I co jakiś czas - w nowym kapeluszu albo i futrze. Dopóki nie umówią się z Panem Bogiem...

serdeczność posyłam...
Ewa

[Maryla Stelmach]

lubię dobre filmy, na chwile zyję innym życiem i jest fajnie wcielać sie w inne role. wszystko sie jednak zmienia i dobrze.

Dodano -- 03 mar 2013, 20:07 --

Sade, dzięki za tak treściwy komentarz.

Dodano -- 03 mar 2013, 20:08 --

Ewo, ja także lubie kobietki, które umieja zatrzymać czas.