pół listu do ciebie

[Mariusz]

w pierwszych słowach wahanie
zatrzymuje arię z kurantem
ciszą słonawych posmaków

pół ciebie wylałem z kałamarza

od akapitu nabieram odwagi
nie brakuje ci ostrości zmysłów
pod kreską zamknięte oczy

pół ciebie szkicem zmyśliłem

z pozdrowieniami czas skończyć
rozterki ukryte na marginesie
pieczęcią odsyłam do archiwum

pół świata zostawiam za sobą
pół życia jeszcze przed nami

[Bonsai(Tomasz Socha)]

pól ciebie wylałem z kałamarza

W "pól" chyba powinno być "ł", Literkę przekręciłeś.

Wiersz bardzo mi się podoba . Opisujesz wszystko jasno, zrozumiale. Zarazem poetycko, bajecznie trochę . Super

[Mariusz]

dzięki za spostrzegawczość..faktycznie nie dopilnowałem w dwóch miejscach ale już poprawione

pozdrawiam

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Niby niedowidzę, a takie drobnostki wypatrzyłem, ha! .

Sukces .

Miło, że mogłem pomóc

[Sede Vacante]

Niezwykła, jak dla mnie, wyobraźnia w doborze metafor.
Świetny, oryginalny wiersz, czyta się znakomicie.
Potencjał - masz go trochę bracie

[anastazja]

bez emocji, ale dobry zapis.

Pozdrawiam.

[coobus]

Odbieram podobnie, jak Anastazja. Ogólnie pozytywnie

[Hosanna]

podoba mi się "pod kreską zamknięte oczy"

widzę narysowaną kreskę zamkniętych oczu
i to uczucie że pod nią znajdują się czyjeś prawdziwe oczy
tez zamknięte

obraz w obrazie

ten ukryty obdarzony większym znaczeniem
ale zastanawiam się dlaczego