Na zewnątrz dłoni

[Marcin Sztelak]

Jeszcze nie potrafię chodzić,
stawiam drobne kroki.

Rozpacz ma barwę błękitu
– jako mężczyzna jestem upośledzony w kwestii
rozpoznawania kolorów.

Może dlatego z tych kilku gier
dla samotnych wybieram najkrótsze.
Spędzam z nimi noce, albo życie.
Przewijane do przodu.

Chciałbym się zawrzeć w zdaniu,
z podmiotem i orzeczeniem.
Kiedyś próbowali mnie takiego nauczyć.

Cóż, jeszcze nie potrafię mówić,
stawiam drobne litery.

[Maryla Stelmach]

i tak masz szczęście, że nie jesteś dysgrafem! pozdrawiam Marcinie, zaciekawił wiersz.