Nie chę, nie mogę

[JuPit]

Żadna łza nie wyschła,
wstecz rzucone spojrzenie.

Przypadek,
jak być mogło inaczej,
wracasz,
a nie odeszłaś.

Nie chcę,
błagam nie mogę.

Słowo,
obręcz,
wyjścia z niej nie ma.

Szarpię, rzucam,
oczy zakrywam.
Jeszcze więcej widzę.

Wspomnienia tracą rachubę czasu.
Co było? czego chciałem?

Zostawię to najlepsze!
Pragnąć będę bardziej!

Odtrącę!
Czego żałować będę?

Żadna łza nie spadła
zawisła w mojej pustce.

Wypełniam ją nieskończenie
drążąc kolejne pytania
w samotnych rozmowach.

[Gloinnen]

Jest w tym wierszu trochę ciekawych konstrukcji, obrazów i refleksji:

Słowo,
obręcz,
wyjścia z niej nie ma.

Moją uwagę zwrócił ten fragment. W zasadzie mógłby funkcjonować całkowicie autonomicznie, bo jest bardzo pojemny, jeśli chodzi o treść.
Może być tutaj mowa o sile sprawczej słów. Często mawiamy - to tylko słowa, a one jednak wyzwalają nieraz ogromną energię.
U Ciebie - kreują przytłaczającą rzeczywistość, w której ulega zapętleniu czas przeżywania... Stają się więzieniem, pułapką, inicjują nieodwracalny proces psychicznej destrukcji.

Żadna łza nie spadła
zawisła w mojej pustce.

Wypełniam ją nieskończenie
drążąc kolejne pytania
w samotnych rozmowach.

"drążenie kolejnych pytań w samotnych rozmowach" - to według mnie również znakomity obraz, pokazujący swoiste "samoudręczanie się", wątpliwości, niepokoje zrodzone z poczucia wyobcowania i opuszczenia. Rozmowy same ze sobą mają do czegoś doprowadzić, coś rozwiązać, pomóc w zrozumieniu celowości tego, co się wydarzyło - ale to na chwilę obecną niemożliwe.
Taki stan jest typowy dla wczesnego etapu po rozstaniu z ukochaną osobą... Celnie oddałeś określone nastroje i doznania.

Wiersz posiada jednak trochę wad:
- inwersje brzmią nienaturalnie, jak "zadziory":

oczy zakrywam.

Pragnąć będę bardziej!

Czego żałować będę?

- momentami wpadasz w bełkot - mam na myśli:

Co było? czego chciałem?

Zostawię to najlepsze!
Pragnąć będę bardziej!

Odtrącę!
Czego żałować będę?

Możliwe, że chciałeś w jakimś sensie oddać wewnętrzne miotanie się peela - ale zastanowiłabym się wobec tego, jak wyodrębnić te fragmenty z tekstu - może kursywą?

I pomyśl nad tym, co można wyciąć, bo miejscami wpadasz w wyliczankę, co infantylizuje zapis.

Pozdrawiam,


Glo.

PS. Popraw literówkę w tytule.

[marta zoja]

... powiedz mam zamilknąć? zmilknę...

[ono]

posłuchałbym Glo