twarze matek II

[Maryla Stelmach]

twoje dłonie - przykazań szereg
szorstkimi liśćmi kładą się na oczy
ramiona - pola zaorane śpiewne
dziewicze łany kołyszą w milczeniu
włosy - poszumy traw zakochane w życiu
nogi - dwa pługi przy źródle nadziei
serce - ogród uprawny dla butów

taka jesteś i sto razy
lepsza

[Leonard Kern]

Tylko pozazdrościć, takiej matki.

[Maryla Stelmach]

Leonardzie, dziękuję za komentarz. serdeczności ślę.

[Alek Osiński]

Bardzo sympatyczny i ładny wiersz, jako hołd dla matki
rozumiem, że musi być w takim matczynym stylu
zastanawiam się tylko dlaczego
serce - ogród uprawny dla butów

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Kolejny wiersz o matce, pełen miłości, doskonale opisujący fenomen macierzyństwa, subtelnie i bez nadmiernego dydaktyzmu, choć oczywiście lekka nutka tzw. mądrości życiowej przewija się przez Twoje słowa.

Jeśli mogłabym coś podpowiedzieć, to mam kilka propozycji:

twoje dłonie - przykazań szereg

Tutaj przeszkadza mi inwersja: "przykazań szereg". Lepiej byłoby napisać "szereg przykazań", choć z drugiej strony może zależało Ci na rymie "szereg/śpiewne"... ?

dziewicze łany kołyszą w milczeniu
włosy - poszumy traw zakochane w życiu

"w milczeniu/w życiu" - trochę drażni dwukrotne użycie tych samych konstrukcji na końcu sąsiadujących ze sobą wersów.

Można pokusić się o zróżnicowanie formalne:

"dziewicze łany kołyszą milczeniem
włosy - poszumy traw zakochane w życiu"

bądź też

"dziewicze łany kołyszą w milczeniu
włosy - poszumy traw kochające życie"

Nie wiem czemu, ale tutaj zamiast myślnika o wiele bardziej pasowałby przecinek. Lepiej oddałby zamysł, według którego włosy i poszumy traw nakładają się na siebie, stają się tożsame, a jednak - w jakiś sposób - równoległe...
Wymagałoby to jednak w ogóle dopracowania interpunkcyjnego całości. Może kiedyś spróbujesz?

źródle nadziei

Wydaje mi się, że samo "źródło" wystarczyłoby w zupełności. "źródło nadziei" nie jest oryginalną metaforą.

serce - ogród uprawny dla butów

Wydaje mi się, że ja akurat rozumiem tę metaforę. Czasem mówi się - zwrócić komuś serce po wytarciu w nie butów... Ktoś daje nam swoją miłość, czułość, troskliwość, my z tego korzystamy po to, aby potem odwrócić się, zlekceważyć, poniżyć, potraktować arogancko, okrutnie niemal. Czy nie dzieje się tak nader często w relacjach matka/dziecko? Dzieci to egoiści, które czerpią pełnymi garściami ze skarbnicy macierzyństwa, a później wypinają się tyłkiem, nie szanują matek, poniewierają, wykorzystują... Smutne, ale prawdziwe.

Pozdrawiam,


Glo.

[jaga]

pełen miłości

[Maryla Stelmach]

jago, dziekuję.