Próbuję ... pocieszenia

[JuPit]

Ośmielam się już nie myśleć,
że jestem jeden.
Godny, niegodny, gotowy.

Odnaleźć się w każdym twoim słowie.
Wracać skąd nie ma powrotów.
Nie cierpieć niecierpliwością pragnień.

rozkołysałaś kobiecość
uchylając lekko wrota
została nicość
kilka okruchów chleba

Wybiegłaś na chwilę
pozbierać porozrzucane kości swojej matki,
w żarze spalonego życia.

[ono]

Ośmielam się już nie myśleć,
że jestem jeden.
Godny, niegodny, gotowy.

Odnajduję się w każdym twoim słowie.
Wracam skąd nie ma powrotów.
Nie cierpię niecierpliwością pragnień.

Rozkołysałaś we mnie swoją kobiecość,
lekko uchylając wrót
nicość zostawiając okruchów chleba <- tu niezbyt rozumiem o co chodzi

Potem
Wybiegłaś na chwilę
pozbierać porozrzucane kości swojej matki,
w żarze spalonego życia.

a może tak samo, tylko nieco ze zmianą - ogólnie wiersz podoba się

[marta zoja]

Dziękuję za pocieszenie, dotyka wszystkiego co nasze i bliskie sercu... Teraz już wiem, co czuje, każde zranione uczucie... Żadne słowa nie wyrażą rozpaczy...

[JuPit]

dziękuję Paniladaco za uwagi do mojego tekstu, rzeczywiscie brakło jednego słowa by nadać sens zdaniu ;nicość zostawiając KILKA okruchów chleba.

[anastazja]

Rozkołysałaś we mnie swoją kobiecość,
lekko uchylając wrót
nicość zostawiając kilka okruchów chleba

dziękuję Paniladaco za uwagi do mojego tekstu, rzeczywiscie brakło jednego słowa by nadać sens zdaniu ;nicość zostawiając KILKA okruchów chleba.

myśle, ze niczego nie brakło JuPit, zapisałam bez inwersji i myślę, że ma sens ten wers?

rozkołysałaś kobiecość
uchylając lekko wrota
została nicość
kilka okruchów chleba

Wiersz godny zauważenia, ja takie lubię, pozdrawiam

[JuPit]

super dziękuję