Parnas dla przyziemionych

[Marcin Sztelak]

Nieciągłości na krawędziach światła widzialnego,
człowiek modyfikowany genetycznie
ewoluuje.
W bliżej nieokreślone.

Twórcy mają obszerne kieszenie pełne
wierszy. Z dolnych rejestrów prozy,
jak poniżej:

„Przedmaj. Wybuchu nie widać;
się zazieleni – powtarzają jak mantrę
– już nie będzie egalitarnie. Za szkłem.
A tu tyci - tyci jedynie. Pierwszy komar
nie czyni. Tylko swędzi.”

I nie bardzo wiadomo, gdzie włożyć ręce,
albo jak pisać liryki nieczułe.
Pozostaje zanikanie, bez rozróżnień skutku
i przyczyny.

Na pocieszenie puls niczym dzwon.
To najważniejsze.

Z punktu widzenia medycyny.

[Alek Osiński]

Konsekwentna poetyka

się zazieleni – powtarzają jak mantrę
– już nie będzie egalitarnie. Za szkłem.

co mnie wzięło - elitarna zieleń
czyli dracena w tubce;)